Είναι στιγμές που σε ξεπερνώ, άλλες που δεν σε νοιάζομαι κι όλες τις άλλες, σε ζητώ!

Γράφει η Ελπίδα Γεωργακοπούλου

Είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα…
Είναι στιγμές που ξαναγίνεσαι ανάγκη…
Ένα ψέμα και μια ανάγκη που παλεύουν για να επιβιώσουν στην αρένα της απουσίας σου. Όλα τα λόγια μου τελείωσαν, γιατί δεν είχαμε λόγο στα ίδια να τριγυρνάμε και συνεχίζω να βλέπω στον ύπνο μου, πως είσαι εδώ. Και όταν ανοίγω τα μάτια μου, τότε η αλήθεια παίρνει επιδεικτικά τη θέση της σαν να με τιμωρεί για τα όνειρα που τολμώ να βλέπω , για να μου θυμίζει πως κάθε ανάγκη μου για σένα έχει βουλιάξει στην αλήθεια του αποχωρισμού.

Ξέρω, η καθημερινότητα έχει πάρει για καλά το τιμόνι της διάθεσης μου, κι ότι χιλιάδες χαμόγελα θα μοιράσω και άλλα τόσα χαμόγελα θα μου χαρίσουν για να μπω σε μια μάχη χωρίς να φοβάμαι. Σε αυτή τη μάχη μόνο εγώ μπορώ να νιώσω και να πονέσω κι όταν τολμώ να κοιτάξω την αλήθεια στα μάτια, εσύ ξαναγίνεσαι ανάγκη. Άδειες στιγμές και όλα ζωντανεύουν με μια κίνηση απλή σε ότι κάνω, με ένα τραγούδι, από εκείνα που σου άρεσε να ακούς, εκείνα τα δικά σου τραγούδια που γρατζουνούσε η βελόνα του πικάπ σου, τις νύχτες που μπορούσα να χαμογελώ μαζί σου.

Είναι στιγμές που ξαναγίνεσαι ανάγκη… είναι οι στιγμές που όλα τα ξενύχτια και όλο το αλκοόλ δεν ικανοποιεί την απουσία σου και κάθε φορά που βγαίνω και κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι μου, είμαι σίγουρη ότι θα σε βρω εκεί έξω να με περιμένεις… κι απόψε πάλι, δεν ήσουν εκεί. Μεγάλη ανηφόρα η αγάπη μου για σένα, μια αγάπη που δεν μπόρεσε να πολλαπλασιαστεί ούτε να διαιρεθεί, πάλευε μόνο να επιζήσει και να φτάσει στο τέλος της.

Που πάνε οι αγάπες όταν χάνονται; Που πάνε όλα τα σ’αγαπώ; Στον αέρα; Ίσως ταξιδεύουν στον αέρα, ίσως περιπλανιούνται στους ουρανούς , ίσως να ψάχνουν καρδιές να φωλιάσουν και να σταματήσει η αλήθεια να μοιάζει ψέμα.

Ίσως να φταίνε οι λέξεις που καίνε και αφήνουν βαθιές χαρακιές, ίσως να φταίμε κι εμείς που δεν ανοίξαμε τις πόρτες της ζωής, κι όμως η αγάπη μόνο μπορεί να μας σώσει. Αγάπες χαμένες που μένουν για πάντα στο χθες!

Είναι μικρές στιγμές που σε ξεπερνώ και είναι και κάποιες άλλες στιγμές που δεν σε νοιάζομαι, κι όλες τις υπόλοιπες σε ζητώ.