Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο ο οποίος ήθελε να σκίσει τα ρούχα του ουρλιάζοντας, γιατί σε εμένα, γιατί να το περνάω όλο αυτό εγώ;
Να νιώθεις τον άλλον να θέλει να μπήξει τα νύχια μέσα στην σάρκα του ουρλιάζοντας γιατί, μα όλα τα γιατί θα σιωπήσουν διότι ανάμεσα σε δυο αναμφίβολα γιατί, πολλά μπορεί.
Ένας χωρισμός λένε έχει πολλά κοινά με τον χαμό και τον θάνατο.
Έτσι το είχα δεχθεί κι εγώ μέσα μου, ένιωθα τόσο ένοχα μόνος και σπαταλούσα το χαμόγελό μου θανατώνοντάς το καθημερινά, σκέψεις σκέψεις που με σκότωναν ηθελημένα και δεν μπορούσα να ξεφύγω, γαντζωμένος στα γιατί που δεν απαντήθηκαν ποτέ.
Τόσο έξυπνος ήμουν αρρώστησα ενώ ήμουν καλά.
Ένας χωρισμός είναι μια νέα αρχή, ένας τέλος στο πριν που δεν ευδοκίμησε, ένα αδιέξοδο που σου δείχνει το φως.
Σήκω κι ακολούθησε τον δρόμο σου, έχεις πορεία ακόμη στην ζωή σου, κράτησε τις στιγμές που θέλεις και συνέχισε για σένα.
Κάποτε θα σκέφτεσαι το τώρα και θα σου είναι αδιάφορο γιατί δεν μπορεί να φτάσει η σκέψη σου στο μέλλον, πίστεψέ με, το τότε σου χρωστάει πιο πολλά από το πριν.
Συγχώρα με που δεν σου μίλησα, ξέρω πως είναι και ίσως η σιωπή του άλλου λέει πολλές λέξεις κατεβάζοντας το κεφάλι και μόνο.
Ξέρω θα το διαβάσεις γι’ αυτό και το έγραψα.
Σκότωσε όλα τα γιατί κι ανέστησε όλα τα μπορεί.
Μόνο εσύ μπορείς φιλαράκι…