Μην γελιέσαι.. όλοι νιώθουμε..

Γράφει η Σταυρούλα Μαστέλλου

Και νιώθω. Και νιώθεις. Ένα σώμα. Άκουσε το. Μιλάει. Αισθάνεσαι πόνο σε διάφορα σημεία. Άλλοτε θαρρείς πως μία πέτρα σε ΄χει πλακώσει
κι άλλοτε νομίζεις πως σε διατρύπησε ρεύμα. Ακουμπάς με τη παλάμη τα μέρη του κορμιού σου τα οποία σε δυσανασχετούν με τα σήματα δυσφορίας που στέλνουν.
Θες να καταλάβεις ποια είναι η αιτία. Ξάφνου σε καταβάλει ο φόβος μήπως εμφανίστηκε κάποιος παθολογικός παράγοντας.
Και νιώθεις. Και νιώθω. Όλοι νιώθουμε. Σκέφτηκες ποτέ να “ακουμπήσεις” τη ψυχή σου;
Τι θα έλεγες αν σου πρότεινα το χέρι σου να το τοποθετήσεις στο στέρνο σου κι ύστερα με πλήρη ηρεμία περιβάλλοντος να αφουγκραστείς τη καρδιά σου. Συντονίσου με τους χτύπους της. Άκου το ρυθμό των παλμών της.
Ρώτησέ τη, μη φοβάσαι, γιατί πάλλεται με τόση ένταση. Ηρέμησέ τη. Βεβαίωσέ της πως εσύ θα είσαι πάντα δίπλα της .
Ενθάρρυνέ τη. Αγάπησέ τη. Αποδέξου τη. Και νοιώθω. Και νοιώθεις. Όλοι νοιώθουμε.