Μην καταδικάζεις την καρδιά σου στον πόνο!

Γράφει η Λαμπρινή Νίκου

Τι περίμενες καλό μου να κρατήσει για πάντα;
Γελάστηκες!
Χάθηκες!
Αφησες την ψυχή σου απροστάτευτη.
Πώς μπερδέυτηκες τόσο;

Αφησες την καρδιά σου να πιστέψει κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν ;

Θα σου πω εγω γιατί!
Γιατί η καρδιά σου δόθηκε, αφέθηκε, αγάπησε, λαχτάρησε, αφιερώθηκε και στο τέλος χάθηκε!
Την έχασες αγάπη μου!
Και μετά ήρθε το τέλος. Αυτό το τέλος που μόνο πόνο προκαλεί!
Μόνο άσχημες αναμνήσεις..

Σήκω καρδιά μου μάζεψε τα κομμάτια σου κι ότι απέμεινε και πάμε από την αρχή να τα ενώσουμε!
Μην καταδικάζεις την καρδιά σου στον πόνο..

Σήκω και πάρε μαζί σου ότι καρδιά έμεινε για να μπορέσεις πάλι να αγαπήσεις.

Η καρδιά υπάρχει για να αγαπά, μην την εγκλωβίζεις σε δυσάρεστες σκέψεις και αναμνήσεις!
Δώστης αέρα να αναπνέυσει, κάνε χώρο να περάσει ο πόνος και να φύγει!
Άνοιξε την ψύχη σου να έρθει πάλι η αγάπη και η χαρά μέσα σου..

Κράτα μέσα σου τις όμορφες αναμνήσεις και προχώρα!
Άνοιξε τα μάτια της ψυχής και ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία γιατί μπορεί η ζωή να είναι μικρή, οι στιγμές που ζεις όμως μπορούν να είναι μεγάλες!

Προχώρα αγάπη μου, αξίζεις τα καλύτερα!
Νιώσε το, πιστέψε το, είσαι μια μοναδική ψυχή γεμάτη αγάπη!
Δώσε δρόμο στην ύπαρξη σου να κάνει πολλά ταξίδια..

Ταξίδεψε καρδιά μου!