Δεν θέλω ζωή παραμυθένια αγάπη μου, ζωή μαζί σου θέλω!
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Δεν θέλω ζωή παραμυθένια, βασίλισσα, νεράιδα και κυρά μου! Ζωή με αλήθεια θέλω!
Να περπατώ και να κρατάω το χέρι σου, στην άκρη μιας θάλασσας.
Να ακούω μουσική και να σε κοιτώ να κουνάς το πόδι σου, συντονισμένη στον ρυθμό της.
Να βάζω μια ταινία και να σε ακούω να συγκινείσαι.
Να θυμώνεις με τα λάθη μου και να σε παίρνω αγκαλιά για να ημερέψεις.
Να γελάς με τις βλακείες μου και εγώ να κάνω κι άλλες.
Να πίνω τον καφέ μου και να μου λες τις σκέψεις σου.
Να κοροϊδεύεις τις γκριμάτσες μου και να γελώ μαζί σου.
Να λες τι σε φοβίζει και εγώ να το σκοτώνω.
Δεν θέλω ζωή παραμυθένια ζωή μου, ζωή με εσένα θέλω!
Να προσκυνάω τα μάτια σου, μην τύχει και δακρύσουν.
Να σε κρατώ σφιχτά τις νύχτες που κρυώνεις.
Να ζωγραφίζω όνειρα και σε όλα να ΄σαι μέσα.
Να λες ότι κουράστηκες και εγώ να σε φροντίζω.
Να φεύγουνε οι μέρες και να σ΄ αγαπώ το ίδιο.
Να γράφω λέξεις όμορφες και να ΄σαι εσύ η αιτία.
Να πέφτω στο κρεβάτι μου και να ακουμπάω το σώμα σου.
Να ενώνομαι μαζί σου, να είμαι το αρσενικό σου.
Να ξεκινάει η μέρα μου κι εγώ απ΄ την αρχή να σε λατρεύω.
Δεν θέλω ζωή παραμυθένια ουρανέ μου, ζωή διπλά σου θέλω!
Να φεύγουνε τα χρόνια και να γερνάω μαζί σου.
Να μας κοιτούν οι γύρω μας και να μην μας πιστεύουν.
Να κάνει ο χρόνος χαρακιές πάνω στο πρόσωπο σου κι εγώ να στις φιλάω.
Να νοιάζομαι για σένα, να τρέμω μη σε χάσω.
Να σε χαζεύω όταν γελάς και να μην σε χορταίνω.
Να στέκουμε όρθιοι αγκαλιά κι όταν τριγύρω ο κόσμος θα γκρεμίζεται, κι όταν θα ΄ρθει το τέλος μάτια μου, να πούμε, πως τούτο το “μαζί” άξιζε πέρα ως πέρα.
Δεν θέλω ζωή παραμυθένια αγάπη μου, ζωή μαζί σου θέλω!