Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Και να λοιπόν που το σκαλοπάτι των πενήντα χρόνων της ζωής περιμένει να το ανέβεις. Τα πρώτα -ήντα σε λίγο θα είναι γεγονός. Οι αλλαγές στην εμφάνιση είναι ορατές και η υγεία ζητά περισσότερο την προσοχή μας. Γεγονός όμως είναι και η ωριμότητα που συνοδεύει τη “μέση ηλικία”.
Τώρα πια βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς. Δε στεκόμαστε στη γνώμη του κόσμου ούτε σπαταλάμε τον πολύτιμο χρόνο μας σε ανούσια πράγματα.
Συνειδητοποιούμε πως δε θα ζήσουμε αιώνια, όπως πιστεύαμε στα νεανικά μας χρόνια. Απολαμβάνουμε τα απλά και καθημερινά και συλλέγουμε στιγμές ευτυχίας. Αποφεύγουμε όσο μπορούμε τους μίζερους και τους απαισιόδοξους ανθρώπους και λέμε ΟΧΙ σε καθετί τοξικό που μάς χαλάει τη διάθεση.
Η εσωτερική μας γαλήνη είναι πολύτιμη γι’αυτό δε στεκόμαστε σε μικροπρέπειες.
Η σιωπή και το χαμόγελο είναι τα όπλα μας και η απάντησή μας σε καθετί παράλογο. Δε χρειάζεται να προσποιούμαστε για να κρατήσουμε φίλους ή έρωτες.
Εκτιμούμε την ειλικρίνεια, ξεχωρίζουμε τους σκάρτους από τους αυθεντικούς ανθρώπους και σφίγγουμε το χέρι σε όσους είναι καλοπροαίρετοι, διαθέτουν χιούμορ και κρατούν τον λόγο τους. Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο συνειδητοποιημένες κοντά στα πενήντα μας και ξέρουμε πια να ξεχωρίζουμε τους άντρες από τα αντράκια.
Τα μαθήματα της ζωής, σχεδόν μισού αιώνα, είναι οι οδηγοί μας από εδώ και πέρα. Ξέρουμε τι θέλουμε και πώς να το αποκτήσουμε. Μάθαμε να κερδίζουμε αλλά και όταν χάνουμε μάθαμε να το προσπερνάμε. Η ζωή προχωρά και αυτό που έχει σημασία είναι η διάθεση και το κέφι για τη συνέχεια της πορείας.
Με τόλμη, χαμόγελο και αισιοδοξία συνεχίζουμε να δίνουμε το παρόν δυναμικά. Είμαστε πάντα σε εγρήγορση για νέες μάχες και νέες νίκες στον στίβο της ζωής.
