Στις μισοτελειωμένες επιθυμίες και τα μισά όνειρα, θυσιάζουμε τη ζωή μας..
Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Με κούρασαν οι υποθέσεις. Τι θα γινόταν αν, πως θα αντιδρούσε αν, τι εξέλιξη θα είχε αν, πόσο θα άλλαζε αν. Βαρέθηκα. Με κούρασε ακόμα και ο εαυτός μου, που ζητά απαντήσεις σε υποτιθέμενες ερωτήσεις. Βολεύτηκα στο «ότι είναι να γίνει θα γίνει» και έχασα την ουσία σταματώντας να αποζητώ αυτό που θα με πάει ένα βήμα παρακάτω.
Φοβάμαι ίσως να νιώσω ξανά την απογοήτευση και το «όχι» σε κάθε κίνηση που θα κάνω. Φοβάμαι τη θλίψη στο πρόσωπό μου και την άρνηση που θα δεχτώ από αυτόν που θα έχω απέναντί μου , χάνοντας με αυτό τον τρόπο το θάρρος της γνώμης μου!
Περισσότερο από όλα όμως ξενερώνω με το εμείς. Με όσα χάνουμε, όταν δεν τολμάμε. Με τις λέξεις που αφήνουμε μισές, όταν έχουμε τόσα πολλά να πούμε. Με τη πυγμή που κουβαλάμε πάνω μας και δεν την εκμεταλλευόμαστε ποτέ, φοβούμενοι μην εκτεθούμε ή χάσουμε αυτόν που αγαπάμε.
Με τη δημοκρατία που υποτίθεται ότι έχουμε, αλλά σχεδόν ποτέ κανένας δε τολμάει να πει αυτό που πιστεύει πραγματικά, κρύβοντας κάθε φορά και από μία αλήθεια. Πουλήσαμε τη πατρίδα μας, τους έρωτές μας, την αγάπη που έχουμε κρυμμένη μέσα μας. Αφήσαμε τα θέλω μας, τη ζωή μας, και τα δικαιώματά μας πίσω μη μπορώντας να διεκδικήσουμε ούτε τα μισά από αυτά που έχουμε σαν άνθρωποι ανάγκη.
Δε ξέρω για σας, αλλά εγώ απόψε αποφάσισα. Θα μεταμφιεστώ ο εαυτός μου και θα βγω! Θα αναζητήσω την αγάπη, τα όνειρά μου, αυτά που είναι εκεί έξω και με περιμένουν να τα βρω. Θα παλέψω για τη τιμή της πατρίδας με όποια όπλα έχω, φέρνοντας στη πόρτα μου ό,τι καλό έχει να μου δώσει.
Θα χορέψω, θα γελάσω και θα δακρύσω ακόμα, αν χρειαστεί. Αν μπορέσω θα φάω και το αγαπημένο μου φαγητό με εκείνους τους ανθρώπους που αγαπώ και θα συζητήσουμε για το παρόν. Θα σιγοτραγουδήσω τα αγαπημένα μου τραγούδια και θα ξαπλώσω ευτυχισμένη, στέλνοντας μια καληνύχτα σε αυτούς που αγαπώ, περιμένοντας το αύριο που θα ‘ρθει.
Εσείς, λοιπόν, τι θα κάνετε;
Έχουμε και Instagram Θα μας κάνετε Follow;