Αλλιώς ονειρεύτηκα αυτόν τον κόσμο, μάνα!
Γράφει ο Γιώργος Γαλάνης
Αλλιώς ονειρεύτηκα τον κόσμο μάνα! Όπου και να κοιτάξω βλέπω σημαδεμένες ψυχές να ουρλιάζουν για βοήθεια μα οι κραυγές τους πνίγονται και ανησυχούν. Δεν τις ακούει κανένας μάνα!
Κουράστηκα μάνα! Κουράστηκα να παλεύω σ’αυτόν τον άθλιο κόσμο, δεν ανήκω εδώ, δεν μου ταιριάζει. Δεν θέλω να σπαταλήσω άλλο χρόνο σημαδεύοντας και εγώ την ψυχή μου.! Μην ανησυχείς για μένα μάνα. Θα παλέψω μάνα! Θα παλέψω για όλα όσα με δίδαξες. Θα το κάνω για τον πόνο και την αγωνία που τράβηξες για μένα εννέα μήνες που βρισκόμουν στα σπλάχνα σου. Θα το κάνω για όλα εκείνα τα χρόνια που παρά την αγωνία και την θλίψη που είχες μέσα σου, εσύ με κράταγες σφιχτά. Όλα καλά κρυμμένα. Δεν έπρεπε να καταλάβω, δεν έπρεπε να δω.
Ένιωθα την ψυχή σου όμως. Βλέπεις, αυτή η αόρατη αλυσίδα που υπάρχει ανάμεσά μας δεν πρόκειται να τη σπάσει ούτε ο θάνατος. Να μην ανησυχείς για μένα μάνα και να μην κλαις! Όπου και να πάω, όπου και να βρίσκομαι, εσύ θέλω να ξέρεις πως έκανες τα πάντα και με μεγάλωσες με αξίες και δύναμη ψυχής όπως θα έκανε κάθε μάνα για το παιδί της! Ας με μεγάλωσες με δυσκολίες και ας πέρασαν μήνες φτώχειας, τα κατάφερες και είσαι άξια για αυτό.! Ας με μάλωνες μικρό και ας μου φώναζες, δεν σου κρατώ κακία. Τώρα πια, ξέρω πως το έκανες από φόβο να μην σου πάθω τίποτα, από αγάπη και για να γίνω σωστός άνθρωπος.
Σε ευχαριστώ για όλα! Ξέρω δεν έζησες την ζωή σου όπως θα “έπρεπε”, επέλεξες να την αφιερώσεις στα παιδιά σου, μα ξέρω πως είσαι ευτυχισμένη μέσα από αυτό. Ξέρεις μάνα, πλέον είδα τον κόσμο εκεί έξω εγώ για σένα. Άλλαξαν οι εποχές! Ο κόσμος είναι σκληρός, απάνθρωπος και οι δαίμονες τριγυρίζουν με μάσκες στα σκοτάδια. Κάνει κρύο εκεί! Δεν σου ταιριαζει τέτοιος κόσμος εσένα. Μην βγεις εκεί έξω μάνα. Δεν θέλω να πονέσεις άλλο, είναι η σειρά μου τώρα πια να παλέψω. Θα το κάνω και θα τα καταφέρω εγώ και για τους δυο μας!
Σ’αγαπάω μάνα!