Για να ζήσεις την αληθινή αγάπη, πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου
Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.
Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις, είπε κάποτε ο Λέο Μπουσκάλια και είχε δίκιο.
Να ζεις ελεύθερος, χωρίς να μπαίνεις σε καλούπια. Να ορίζεις και όχι να ορίζεσαι, παρά μόνο από επιλογή. Να ζεις τη στιγμή, το παρόν. Είναι το μοναδικό που κρατάς στα χέρια σου. Το παρελθόν, πάει, πέρασε, άφησε τα σημάδια του, σε έκανε αυτό που είσαι σήμερα και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί στο επόμενο λεπτό, στο επόμενο δευτερόλεπτο, στην επόμενη στιγμή..
Γι’αυτό άρπαξε τη ζωή από τα μαλλιά και απόλαυσέ την. Ονειρέψου, βάλε στόχους, προσπάθησε, πέσε και σήκω μετά τινάζοντας περήφανα τα γόνατά σου. Χάσε, κέρδισε, γιάτρεψε και γιατρέψου. Η ζωή είναι εδώ, στο τώρα και είναι για σένα. Μονάχα εσύ έχεις δικαίωμα πάνω της. Είναι το δικό σου ταξίδι, η δική σου Ιθάκη. Είναι οι επιλογές και οι αποφάσεις σου.
Ένα, όμως ,πρέπει να θυμάσαι.. Πως η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Εκεί που υπάρχει η χαρά κρύβεται και ο πόνος και αντίστροφα. Εκεί που υπάρχει το μαύρο υπάρχει και το άσπρο και προκύπτει το γκρι. Όλα έχουν ένα κόστος, ένα τίμημα και τις συνέπειές τους. Σημασία έχει όντως το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Όταν φεύγεις από τούτη τη ζωή δεν παίρνεις τίποτα μαζί σου, όλα εδώ μένουν..
Γι’αυτό απόλαυσέ την στο έπακρο. Κάνε λάθη πολλά για να μάθεις και να αποκτήσεις εμπειρία. Βγες έξω από το καβούκι σου και αφουγκράσου. Για να ανακαλύψεις το όμορφο και να εκτιμήσεις την αξία του πρέπει πρώτα να κυληθείς στο βούρκο. Και όσο πιο πολύ κυλιέσαι, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις πως τα πιο μικρά και ασήμαντα (θεωρητικά) πράγματα σε κάνουν να χαμογελάς αληθινά, με την ψυχή σου.
Να μάθεις ν’αγαπάς και ύστερα ν’αγαπιέσαι. Δεν υπάρχει πιο πολύτιμο αγαθό από την αγάπη. Όλα γίνονται και θα γίνονται για χάρη της. Πρώτα απ’όλα όμως, πρέπει να μάθεις ν’αγαπάς τον εαυτό σου, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Να τον δέχεσαι, να τον ακούς, να τον κατανοείς και να τον αγκαλιάζεις. Να μη στέκεσαι απέναντί του σαν τιμωρός, γιατί είναι ό,τι έχεις στην πραγματικότητα.
Και όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, μετά θα μπορέσεις και να δώσεις αγάπη. Γιατί πώς γίνεται να αποδέχεσαι τον άλλο αν δεν έχεις εσύ αποδεχτεί πρώτος εσένα; Είναι πανέμορφο συναίσθημα η αληθινή αγάπη. Τόσο αγνό, τόσο καθαρό, αλλά και εύθραυστο συνάμα. Θέλει να την προσέχεις σαν μικρό παιδί για να μη σπάσει και ραγίσουν ψυχές.
Να ζεις, λοιπόν, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις στο παρόν, απόλυτα και ολοκληρωτικά.