Θέλει ρίσκο και τόλμη να αγαπάς και να το δείχνεις..

Γράφει η Γεώρα

Ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Πως όταν τολμάς να πετάξεις την πανοπλία που φοράς, κινδυνεύεις να τραυματιστείς, αλλά δεν σε νοιάζει, διότι ήδη μέσα σου το έχεις αποφασίσει, ήδη μέσα σου το ξέρεις πως έχεις αφεθεί στην αγάπη!

Και είναι δύσκολο. Ναι μάτια μου, είναι δύσκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον φόβο, πως ίσως και να πονέσεις! Αλλά δεν σε νοιάζει. Έλα τώρα το ξέρεις και εσύ, ήδη έχεις αφήσει την καρδιά σου ανοιχτεί για να μπει αυτή η σπίθα της αγάπης και να σε αλλάξει. Όσο και αν κάνεις σκέψεις, πως καλύτερα είναι να περπατάς με πιο μικρά βήματα, εσύ έχεις ήδη κάνει το πιο μεγάλο. Έχεις αφήσει μία θέση άδεια στην καρδιά σου. Ή μάλλον έχεις ήδη κάνει το βήμα και έχεις γεννήσει συναισθήματα για εκείνο το άτομο που έκανε να φτερουγίσει το μέσα σου.

Και έχεις ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη σου. Και εκείνο το χαμόγελο γίνεται ακόμα πιο φωτεινό όταν τον σκέφτεσαι. Η μέρα σου όσο στραβή και αν ήταν, μόλις ανοίξει αυτό το παράθυρο της καρδιάς σου που τον έχεις κρύψει μέσα σου και αγγίξει το μυαλό σου το χρώμα του έρωτά σου, όλα αμέσως φτιάχνουν δια μαγείας.

Μεταξύ μας, το συναίσθημα του να αγαπάς είναι το πιο όμορφο στον κόσμο! Σε αλλάζει ριζικά η αγάπη. Σου δίνει φτερά και την ώθηση να πετάξεις. Να κάνεις τα πάντα. Αναστολές και όρια απλά διαγράφονται! Και έχεις μόνο έναν σύμμαχο μαζί σου, το θάρρος! Ναι, είσαι οπλισμένος με θάρρος και η πιο μεγάλη κίνηση που έχεις κάνει είναι που αγάπησες!

Όσο περίεργο και αν σου ακούγεται, το να αγαπάς αληθινά είναι ένα ρίσκο και θέλει πολύ θάρρος για να πεις πως εγώ φίλε μου μπορώ να αγαπήσω, να δώσω και ας ξέρω πως μπορεί και να πληγωθώ. Γιατί οι πληγές πονάνε και δυστυχώς τα τραύματα που αφήνει η αγάπη είναι μεγάλα και επουλώνονται λίγο πιο αργά από οποιονδήποτε άλλα.

Διότι οι πληγές της αγάπης έχουν μέσα τους συναίσθημα. Καταλαβαίνεις ; Έχει σπάσει ένα κομμάτι της ευαισθησίας σου, της αγνότητάς σου, έχει πληγωθεί ο εαυτός σου. Ναι, όσο και αν δεν μας αρέσει να το παραδεχόμαστε αυτό γίνεται. Όσοι έχουν αγαπήσει πραγματικά και θα κλάψουν και τα “γιατί” θα ζητήσουν και θα τα βάλουν με τον ίδιο τους τον εαυτό που αφέθηκε.

Μα αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως είσαι ζωντανός! Είσαι άνθρωπος και ένιωσες το συναίσθημα της αγάπης από πλευράς σου. Μπορεί ο δέκτης να μην ήταν ο σωστός, αλλά φίλε μου χαμένος είναι μόνο εκείνος που δεν εκτίμησε την αγάπη που είχε απέναντί του.

Ανόητος και κενός ο άνθρωπος που έπαιξε με την αληθινή αγάπη κάποιου άλλου. Ο καιρός θα προχωρήσει και οι ζωές εκείνων των ανθρώπων που κάποτε συναντήθηκαν θα φτιάξουν. Μα πίστεψέ μου, πάντα αυτός που πλήγωσε εκείνον που ένιωσε, γέννησε και έδωσε αγάπη, πάντα εκείνος θα είναι ο χαμένος!

Όσοι τόλμησαν να αφήσουν την αγάπη να αγγίξει το μέσα τους, όσοι παρά τα τραύματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της δεν έγιναν και εκείνοι άκαρδοι, αλλά αντιθέτως συνέχισαν να πιστεύουν σε εκείνη, συνέχισαν να δίνουν αληθινή αγάπη, αυτοί είναι που θα την βιώσουν στο έπακρο!

Γιατί η αγάπη που δίνεις, επιστρέφει πάντα πίσω σε εσένα! Με έναν μαγικό τρόπο, σαν και εκείνον που γεννήθηκε μέσα σου. Και άσε τους άλλους να πιστεύουν πως με το να πληγώνουν και με το να παίζουν μαζί της είναι κερδισμένοι.

Υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να πει πως έζησε πραγματικά, αν ποτέ στη ζωή του δεν βίωσε και κυρίως δεν έδωσε αγάπη; Και σημείωσε το, δεν έδωσε αγάπη! Γιατί αν εσύ πρώτα δεν την δημιουργήσεις μέσα σου για να την δώσεις, πως μπορείς να απαιτείς να σου χαρίσουν εσένα;