Κι αν δεν ξέρεις να αγαπάς, να ποθείς και να νιώθεις, εγώ τι να σε κάνω;

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.

Ξεχάσαμε τι σημαίνει να αγαπάμε;
Ξεχάσαμε τι σημαίνει να ποθούμε;
Ποιος είπε ότι αυτές οι εκρήξεις ψυχής θέλουν παρακαλετά;
Μα αν κάποιος δεν σε θέλει και δεν σ’αγαπάει μ’όλη την δύναμη της ψυχής του, ποιος ο λόγος να κάθεσαι να κυνηγάς ουτοπίες;

Αν σε θέλει, δίπλα σου είναι και στο αποδεικνύει.
Και αν δεν σε θέλει, το νιώθεις, το αισθάνεσαι.
Μπορεί να βρει δεκάδες δικαιολογίες για να μην σε δει, να μην σε ακούσει, να μην σε έχει.
Δεν τσιγκουνεύεται στις δικαιολογίες.
Εδώ εφευρίσκει ένα κάρο λόγους.
Και γιατί λοιπόν να είσαι μαζί του;
Πες μου έναν καλό λόγο!

Όχι αγάπη μου, τσιγκουνιές να κάνει στην δική του ζωή.
Όχι στην δική σου.
Οι μίζερες αγάπες ανήκουν στους μίζερους, στους αναποφάσιστους, στους ανάξιους, στους εγωιστές.
Κι όσο γι αυτό που κυκλοφορεί και φοριέται από ανέκαθεν ότι “στις γυναίκες αρέσουν οι αλήτες”, φανφάρες.
Την αλητεία μόνο στο κρεβάτι την θέλουμε.
Οι συνειδητοποιημένες γυναίκες διαλέγουν με βάση την ψυχή τους και διαλέγουν πάντα το καλύτερο.
Διαλέγεις πάντα αυτόν/ήν που αγαπάει και ποθεί πραγματικά κι όχι νά’χαμε να λέγαμε.
Κι αν κάποιος/α δεν σε θέλει με όλα τα κύτταρα του μυαλού και του κορμιού του, δεν είναι για σένα.
Αν δεν σε ποθεί ολοκληρωτικά κι όχι όποτε του καπνίσει, τότε ποιος ο λόγος να είσαι μαζί του;

Ξεχάσαμε νομίζω τι σημαίνει “σε θέλω”, “σε ποθώ”, “σε λαχταρώ”, “σ’αγαπώ”.
Αν δεν δακρύσεις από λαχτάρα δεν με συγκινείς.
Τράβα να συγκινήσεις κάποια άλλη που θα γουστάρει τις μετριότητες!