Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Άλλη μια ευκαιρία; Να αλλάξει τι; Έχεις δώσει πολλές, τι διαφορετικό είδες; Τίποτα. Στένεψαν τα περιθώρια, εξαντλήθηκε η υπομονή. Άλλη μια ευκαιρία; Για να επιβεβαιώσεις ακόμα μια φορά ότι είναι άδικος κόπος η χαμένος χρόνος; Είτε έτσι είτε αλλιώς, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Τόσες ευκαιρίες έδωσες με την δικαιολογία της αγάπης. Μιας αγάπης που στο τέλος ξεθώριασε κι αυτή. Θα μου πεις, είναι δυνατόν να σβήσει η αγάπη; Αν και δεν το πίστευα ποτέ, τώρα θα σου πω ναι. Κουράζεται κι αυτή καμία φορά. Κουράζεται να προσδοκά, κουράζεται να ζητάει τα αυτονόητα, κουράζεται να δικαιολογεί τα πάντα. Στο τέλος αφήνει μια πίκρα. Άλλη μια ευκαιρία; Μα δεν υπάρχει επιστροφή πια.
Αγάπη; Μην τον αφήνεις να μιλά γι αυτή. Δεν ξέρει να αγαπάει ή δεν μπορεί να αγαπήσει. Είναι ανίκανος να νιώσει. Αλλιώς έμαθες την αγάπη εσύ κι έτσι να την κρατήσεις. Δεν θα σου αλλάξει εκείνος την έννοια της. Αγάπη; Τολμάει και μιλάει ακόμα γι αυτή; Έχει θράσος τελικά. Η αγάπη δεν πονάει, γιατρεύει. Η αγάπη δεν προσβάλλει, εκτιμάει. Η αγάπη δεν χαστουκίζει, χαϊδεύει.
Άλλη μια ευκαιρία; Οχι. Όλα φωνάζουν τέρμα, μην ψάχνεις για μια γαμημένη πιθανότητα ακόμα.
Τελείωσαν και οι ευκαιρίες και οι δικαιολογίες. Κάθε αναβολή της κατάστασης απλά καθυστερεί το αναπόφευκτο. Η απάντηση είναι μπροστά σου, μη δημιουργείς αλλά σενάρια για να αποφύγεις την αλήθεια, όσο κι αν σε πονάει. Ακριβά συναισθήματα για ένα φθηνό χαρακτήρα, που δεν εκτιμήθηκαν. Δεν το βλέπεις;
Έδωσες τα πάντα… Άδειασες. Πονάς; Το ξέρω, αλλά συνηθίζοντας την απουσία έρχεται και η λησμονιά. Μία λησμονιά λυτρωτική. Μια λησμονιά που θα αφήσει κατάλοιπα μόνο τα αρνητικά που πήρες. Μια λησμονιά, που κάθε φορά που κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη, θα απορείς με σένα και για τα πόσα άντεξες. Μια λησμονιά που θα κοιτάζεις το κορμί σου, θα εστιάζεις στο μέρος της καρδιάς και θα βλέπεις τα σημάδια. Και είναι τόσα πολλά.
Άλλη μια ευκαιρία λοιπόν…
Λυπάμαι, αλλά η απάντηση είναι όχι!!!!