Μάθε να δέχεσαι με αξιοπρέπεια την απόρριψη, αγόρι μου.
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Λυπάμαι αλλά δεν θα δεχθώ να βλέπω κακομαθημένα παιδάκια να ωρύονται και να εκσφεντονίζουν παρλαπίπες του τύπου “είσαι πόρνη, είσαι πουτάνα”.
Την απόρριψη δεν την έχετε ακόμη μάθει αγαπητά αγοράκια;
Όταν αρχίζεις κάτι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει, ούτε φυσικά και πώς θα τελειώσει.
Όταν λοιπόν χαλάσει κάτι, όταν τελειώσει, γιατί κανείς δεν σου εγγυήθηκε πως θα κρατήσει για πάντα, μην εξαπολύεις κατάρες (είχε και τέτοιο κλου το κατάστημα) και βρισιές.
Κι αν σου φέρθηκε πολύ σκάρτα λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά μάθε πως όλα είναι επιλογή μας.
Εσύ την διάλεξες και εσύ της επέτρεψες να σου φερθεί έτσι. Αλλά για σένα πάντα ο άλλος φταίει, έτσι;
Και φυσικά πάντα υπάρχουν και οι ηλίθιοι από κάτω που σιγοντάρουν.
Ο χωρισμός είναι δύσκολος, αλλά εκεί φαίνεται η μαγκιά και η υπεροχή του ατόμου.
Το να βρίσω και να βλασφημώ είναι το εύκολο, το να υποχωρήσω και να γιατρέψω τον πόνο μου με αξιοπρέπεια και σεβασμό είναι το δύσκολο. Κράτα τα καλά και μην μου πεις ότι δεν υπήρχαν, γιατί δεν θα χτυπιόσουν έτσι και προχώρα.
Η ζωή συνεχίζει και συνεχίζεται. Χωρίς κλάψες και οδυρμούς.
Φύσα την μύξα σου τώρα και άλλαξε συμπεριφορά, γιατί το μόνο που θα εισπράττεις θα είναι γυναικούλες που αρέσκονται στα βυζανιάρικα..
Και μετά πάλι θα χτυπιέσαι και θα κλαις ότι δεν σου κάτσε το γλυκό.
Γιατί μάγκα στο “τέλος” ξυρίζουν το γαμπρό.