Η σχέση κόρης-μάνας, ωριμάζει και γλυκαίνει με το χρόνο!
Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Ήταν πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά, από τη μέρα σχεδόν που γεννήθηκε. Ποτέ με τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια, απλά ήσυχα, νωχελικά και απόκρυφα, χωρίς να δίνουν έμφαση στα γενικά και τα αόριστα, αλλά στα μικρά και τα απλά.
Η μητέρα της όμως βρισκόταν πάντα στη δεύτερη γραμμή. Σιωπηλός ακροατής και καυστικός κριτής σε κάθε απόφαση που θα έπαιρνε. Ο ρόλος της ήταν δύσκολος, απόμακρος και σχεδόν αρνητικός. Ακατόρθωτο να μπορούν να συμβιβαστούν, ανήκουστο στα αυτιά τους να μπορούν να συνυπάρξουν έστω και για πέντε λεπτά στον ίδιο χώρο. Δεν υπήρχε καμία χρυσή τομή που να ενώνει τη σχέση τους, έστω και με έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό.
Ήταν περίεργη η χημεία τους πολύ. Από τη μία ένα χάδι στα πεταχτά και από την άλλη εμφύλιος πόλεμος σε κλάσματα δευτερολέπτου σα να είχαν να μοιράσουν εργοστάσια σε ξένο έδαφος ή προσπαθούσαν να πνίξουν κάτι που τις βάραινε πολύ. Κανένα άγγιγμα λοιπόν, κανένα φιλί και καμία αγκαλιά δεν υπήρχε πουθενά. Κανένας καλός λόγος, δεν ακούστηκε από το στόμα τους σχεδόν ποτέ. Δύσκολες οι στιγμές και για τις δύο, αλλά και λυπηρές βλέποντας το χάσμα που ξεδιπλωνόταν μπροστά τους και αυτές ακόμα εκεί στο πόλεμο που είχαν αρχίσει. Παρασκηνιακοί θεατές χωρίς χειροκρότημα.
Με τον καιρό όμως η σχέση αυτή άλλαζε. Γλύκαινε, ωρίμαζε. Έβγαινε από μέσα της μια ζεστασιά και ένα κρυφό χαμόγελο που δε το είχαν νιώσει ποτέ η μία για την άλλη. Μια ηρεμία με τα χρόνια και μια γλυκιά μυρωδιά μαμάς που ήταν σα να συναντήθηκαν εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά.
Αλλαγή, λοιπόν στα χρόνια. Όμορφη αλλαγή που παρακαλούσε να ήταν έτσι από όταν γεννήθηκε, χωρίς να χάσουν κανένα πολύτιμο χρόνο. Αλλά ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές που αιμορραγούν, τις κλείνει και ανοίγει άλλες για να ξεχάσει τις παλιές.
Τίποτα δε τέλειωσε μαμά, απλά παγώσαμε για λίγο τον καιρό, και όλα τώρα αρχίζουν ξανά. Μια νέα πραγματικότητα και καινούρια δεδομένα. Πάντα ήμουν και το δικό σου κοριτσάκι, απλά αργήσαμε λιγάκι στη στροφή.
Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες, και τη δική μου..