Θα είμαι το «σ’αγαπώ» και το δυσκολότερο αντίο σου
Γράφει η Γεώρα
Θα μ’αγαπάς πάντα δίχως να μπορείς να προσδιορίσεις το γιατί. Θα με νοιάζεσαι και θα ρωτάς πως είμαι τους άλλους, μα ποτέ δεν θα βρεις το θάρρος να με ρωτήσεις ο ίδιος κατάματα.
Θα έχεις για μένα φυλαγμένη πάντα την τελευταία καληνύχτα κι’ας μην τολμήσεις ποτέ να την ξεστομίσεις σε εμένα. Θα μου την χαρίζεις πάντα, κάθε βράδυ αλλά ποτέ σε εμένα, ποτέ δεν θα την ακούσω. Και την πρώτη καλημέρα, αυτή που θα έχεις ανάγκη να πεις σε εμένα, θα μου την λες, θα περνάω από μπροστά σου, θα μυρίζει καφές, θα με φέρνεις στη θύμηση σου να χαμογελώ και θα ξεκινάς την μέρα σου!
Θα είμαι κομμάτι σου. Κομμάτι της ζωής σου ξεχωριστό. Δεν θα μπορείς να με εντάξεις σε κάποια κατηγορία σου. Καμία δεν θα μου ταιριάζει. Θα είμαι μία κατηγορία μόνη μου, αυτή που θα ήθελες να αγγίξεις αλλά ο φόβος δεν σε άφησε.
Θα είμαι εκείνη που επέλεξες να αγκαλιάσεις σφιχτά και να την φιλήσεις τρυφερά στο μάγουλο. Εκείνη που σε έκανε να μάθεις την μαγεία που κρύβει ο έρωτας, που ακροβάτησες για εκείνη στην τρυφερότητα του ρομαντισμού! Θα είμαι εκείνη που επέλεξες να της φανερώσεις τις αδυναμίες σου, που της είπες τις αλήθειες σου, που της μίλησες και της εξιστόρησες όσα βάραιναν την ψυχή σου.
Εκείνη που φοβήθηκες μην πληγώσεις γιατί είχες μάθει αλλιώς. Εκείνη που σε έκανε να διαβάσεις ποίηση και να αντιμετωπίσεις τους φόβους τους δικούς σου, αλλά όχι έναν. Θα είμαι εκείνη που τα απογεύματα θα αναζητάς την συντροφιά μου και θα θέλεις το άρωμά μου να γίνεται ένα με το δικό σου.
Θα είμαι εκείνη που άλλαξε την κοσμοθεωρία σου, που για χάρη της ξαγρύπνησες επειδή φοβόταν και την είχαν αγκαλιάσει οι ανασφάλειές της.
Εκείνη που συζήτησες για την αγάπη και της έδειξες πως ζωγραφίζεις το μέλλον σου. Θα είμαι εκείνη που σου έδειξε πόσο «κοστίζει» το διαφορετικό, πόσο πολύ πονάει όταν ποντάρεις στο συναίσθημα. Πόσο αξίζει το μαζί και για πιο λόγο μέχρι τώρα εσύ ζούσες μία ανιαρή ζωή.
Θα είμαι εκείνη που αγάπησες μα δεν κατάφερες τον φόβο σου να νικήσεις, εκείνη που σου έδειξε πως είναι να ζεις σε παραμύθι. Θα είμαι εκείνη που κάποτε της εκμυστηρεύτηκες πως θα ήθελες κάποια ανατολή να την ζήσουμε μαζί! Εκείνη που της είπες πόσο την αγαπάς δίχως να ξεστομίσεις ούτε μία λέξη!
Θα είμαι εκείνη, που σε έκανε να δεις πως είσαι ένας άλλος και δεν χρειάζεται να προσποιείσαι κάποιον άλλον! Εκείνη που σε δέχτηκε, εκείνη που κατάφερε να δει το χρώμα που κρύβει η ψυχή σου! Εκείνη, ο μοναδικός σου φόβος.
Η ανοιχτή πληγή σου! Το σ’αγαπώ σου και το δυσκολότερο αντίο σου! Θα είμαι εκείνη που ποτέ δεν θα καταφέρεις να με μισήσεις! Αλλά και εκείνη που δεν κατάφερες να πιστέψεις πως την αγαπάς αρκετά, όσο και αν στο έλεγα. Κομμάτι σου θα είμαι! Εκείνη θα είμαι!