Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Στις πιο απόκρυφες σκέψεις βυθίστηκα πάλι και σήμερα. Αγκάλιασα όνειρα ξεχασμένα, γυάλισα το παρελθόν μου και φόρεσα το χτες με κόκκινη κορδέλα. Αλήθεια πόση αγάπη έκρυβα μέσα μου; Ούτε που το θυμάμαι… Είναι τρελό, αλλά δε ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσεις αν δεν αγγίξεις τα όριά σου. Αν δε φτάσεις στην άκρη του γκρεμού και μυρίσεις την αδρεναλίνη, το άρωμα μιας απόκοσμης παπαρούνας, που συναντάς μόνο στα άγρια βράχια, κοντά στα παιδιά του ανέμου.
Παιδιά του ανέμου βρίσκονται ανάμεσά μας, κι ας μην τα αναγνωρίζουμε. Παιδιά που έχουν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τις δυσκολίες που δε ξεστομίζουν και δεν έχουν ουρλιάξει ακόμη. Είναι τρελό, αλλά γίνεται συχνά. Ένα παιδί μπορεί να είναι πιο σκληρό από έναν ενήλικα. Ο ενήλικας φαίνεται για τη σκληρότητά του πίσω απ’ τις λέξεις.
Το παιδί όμως, ξέρει πολύ καλά να κρύβεται μέσα στο παραμύθι, μέσα σε ένα βλέμμα αληθοφανές, που κάνει ακόμα και τα μάτια να τρέχουν. Είναι οδυνηρό να σκέφτεσαι σαν τους μεγάλους και –ίσως- ακόμα παραπέρα…
Ξέρεις, πολλές φορές δειλιάζω και τα πόδια μου τρέμουν όταν καταφέρω και δω πέρα απ’ τη μάσκα. Η μάσκα μπορεί μετά από λίγο καιρό να γίνει ένα με το πρόσωπό σου. Κι εκεί είναι που φοβάσαι…
Γιατί το ψέμα, μόνο ψέμα μπορεί να σου δώσει. Όπως έλεγαν κι οι παλιοί «το ένα ψέμα φέρνει τ’ άλλο». Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι μας. Άνθρωποι μόνοι που αναζητούν αγκαλιά. Αγκαλιά που κάποτε είχαν αλλά δεν την εκτίμησαν. Ο χρόνος δε μπορεί να γυρίσει πίσω και να διορθώσει το ψέμα. Ίσως αν επιμείνεις με πράξεις, να κερδίσεις ξανά τη χαμένη εμπιστοσύνη, όμως ποτέ μα ποτέ δε θα ναι σαν πρώτα…
Είναι τολμηρό να μένεις και μόνος.
Όταν υποδεχτείς τη μοναξιά, αναγκάζεσαι αργά ή γρήγορα να την κοιτάξεις στα μάτια, να της προσφέρεις καφέ και να της ανοίξεις κουβέντα. Ώρες ατέλειωτες μαζί της και με τον εαυτό σου, που είναι πέρα για πέρα αληθινός. Γιατί πριν δε μιλούσες μαζί του; Είναι καλύτερα τώρα;
Ο χρόνος είναι σκληρός, αήττητος αντίπαλος και ξέρεις γιατί; Γιατί πολύ απλά σε έκανε να πιστέψεις πως έχεις το πάνω χέρι, πως έστω και για μια στιγμή τα κατάφερες και πέρασες στην επόμενη φάση. Λάθος. Μέγα λάθος. Η επόμενη φάση καταλήγει σε αδιέξοδο και το ψέμα σου μόνο ψέμα μπορεί να σου φέρει…