Μπορώ να σε σκέφτομαι πάντα, παντού και να μου λείπεις κι άλλο!

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου.

Μόλις μπήκα σπίτι!

Σε σκέφτομαι συνέχεια. Σε σκέφτομαι πάντα. Σε σκέφτομαι παντού!

Το πρωί πιο πολύ. Μου λείπει να μου λες καλημέρα, να με φιλάς στη μύτη! Πάνω απ’ το αριστερό μου χείλος!

Να τρέχεις σαν τρελός γιατί πάλι άργησες. Να τρέχεις σαν τρελός να μου πεις καλημέρα!

Να γυρνάς πίσω γιατί ξέχασες τα πάντα. Το μυαλό σου πάνω από όλα αλλά ποτέ εμένα!

Να μην φεύγεις ποτέ δίχως να μου πεις καλημέρα…

Μα πάντα είσαι εκεί.  Σε μυρίζω!

Οι μυρωδιά σου είναι ακόμα μέσα στο σπίτι. Πάνω στα σεντόνια, στα μαξιλάρια. Παντού!

Οι πατούσες σου είναι ακόμα ζωγραφισμένες στα πλακάκια. Περπατάς για να μου βάλεις νερό. Είναι βράδυ και ξυπνάς για να βάλεις νερό.

Και το βράδυ μου λείπεις. Είναι βράδυ και λείπεις.

Και όχι μόνο για να κοιμάσαι στην αγκαλιά μου. Και όχι μόνο για να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου.

Και όχι μόνο για να μου ρουφάς την ψυχή. Και όχι μόνο για να σε μυρίζω! Όχι μόνο για να κάνουμε έρωτα.Όχι μόνο για τα χάδια σου.

Μου λείπει η καληνύχτα σου. Έστω και από μακριά.

Η μοναδική σου καληνύχτα, η μοναδική φωνή σου.

Πόσο πολύ με ήθελες! Ακόμα και από αυτή τη μικρή καληνύχτα αγάπη μου!

Από τον ήχο της φωνής σου καταλάβαινα πόσο με ήθελες!

Από τον ήχο του φιλιού σου!

Τεράστια για εμένα. Για να κοιμηθώ  με τη σκέψη σου. Για να με νανουρίσεις με τη σκέψη σου.

Τεράστια υπέροχο το μεγαλείο της σκέψης!

Νομίζω πως είσαι εκεί. Πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Μα είσαι εκεί!

Μέσα στη σκέψη μου πάντα. Και εγώ στη δική σου. Το ξέρω. Πάντα!

Ακόμα και στα πιο περίεργα μέρη. Ακόμα και με πλήθος κόσμου.

Η σκέψη μου είναι σε εσένα. Πάντα εκεί!

Οι φωνές τους σταματούν αλλά πάντα ακούγεται η δική σου.

Δεν συζητώ για τη θάλασσα.

Το πρόσωπό σου αποτυπώνεται πάνω της. Στα κύματα και στη γαλήνη της.

Πάντα φαίνεται το χαμόγελό σου.

Σε βλέπω να μου μιλάς και να γελάς. Έτσι είσαι εσύ. Πάντα είσαι εσύ!

Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό.

Δεν θα το αφήσω να τελειώσει.

Θα σε αφήσω πάντα να ζεις στη σκέψη μου! Για λίγο όμως…

Αργότερα πάλι θα τα μοιραστούμε όλα, πάλι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Πάλι η φωνή σου και η ανάσα σου να μου χαϊδεύουν τα αυτιά.

Ακόμα και εκείνες οι μακρινές καληνύχτες! Έστω και έτσι.

Για λίγο μέσα στη σκέψη μου. Για λίγο μόνο!

Κάποιες φορές μπερδεύω τις σκέψεις μου αλλά πότε εσένα μέσα σε αυτές.

Είναι πολλές μαζεμένες αλλά πάντα είσαι μέσα στο μυαλό μου για να τις λύνεις. Για να αφήνεις μόνο τις δικές σου.

Για να με κάνεις με μια σκέψη σου να χαμογελάω.

Μόνη μου στη μέση του δρόμου…

Μπορώ να σε σκέφτομαι πάντα. Παντού.

Μπορείς να με κάνεις να χαμογελάω ακόμα και από μακριά. Με τη σκέψη μου πάντα εκεί.

Η σκέψη μου πάντα θα μένει άγρυπνη για εσένα…

Καλό βράδυ.

Σε εσένα!

LoveLetters