Οι άνθρωποι, θα λένε πάντα μεγάλα λόγια προκειμένου να καλύψουν την μικρή ψυχή τους. 

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Οι άνθρωποι, θα λένε πάντα μεγάλα λόγια προκειμένου να καλύψουν την μικρή ψυχή τους.
Θα μοιράζουν υποσχέσεις και όρκους αιώνιας παρουσίας στη ζωή σου, στα δύσκολα και την ίδια στιγμή, θα δηλώνουν την απουσία τους στην πρώτη ευκαιρία.
Θα ακούσεις τα ψέματά τους και θα τους κοιτάς χαμογελώντας, αφήνοντάς τους να πιστέψουν πως σε έχουν παίξει..
Γιατί εσύ, ξέρεις πως σημασία, δεν έχει πόσοι είχαν την πρόθεση να πολεμήσουν στο πλάι σου. Δεν έχει σημασία πόσοι θα ήθελαν να είναι παρόντες στις δύσκολες στιγμές σου. Δεν έχει σημασία το τι λέει το στόμα τους όταν οι πράξεις τους έχουν ήδη διαψεύσει τα πάντα..

Εσύ ξέρεις, πως στην κρίσιμη στιγμή, τα μεγάλα “μαζί” και τα δακρύβρεχτα “για πάντα” έχουν τόση αξία όσο και ο κοπανιστός αέρας που έμαθαν να πουλάνε.
Εσύ ξέρεις, πως τα φύκια, δεν θα γίνουν ποτέ μεταξωτές κορδέλες, όσο κι αν προσπαθήσουν..
Εσύ ξέρεις, πως τις μάχες σου τις δίνεις με το κεφάλι ψηλά.
Εσύ ξέρεις, πως στο τέλος, η κάθε μάχη είναι δική σου και μόνο.
Γιατί στο τέλος της, αν την έχανες, μόνο εσύ θα πλήρωνες.
Μόνο εσένα θα καταπάραζαν..

Και τώρα εσύ χαμογελάς, σιωπώντας.. κι αφήνεις τους παρολίγον παρόντες, τους ενσυνείδητα απόντες, να κάνουν φασαρία.
Εσύ χαμογελάς, γιατί ο λογαριασμός μηδένισε..