Γράφει η Βίλλυ Ζ.
«Μια ευτυχισμένη ζωή έχει να κάνει με τη γαλήνη του νου». – Κικέρων
Παλλινδρομήσεις; Συγκρούσεις εγωισμών και μετά αυτοκαταστροφή.
Αυτή είναι η μοίρα της «θύελλας» και του «συναισθήματος», του «πυροτεχνήματος» και του «carpe diem» που έχει παρερμηνευθεί.Μυθοπλασίες… του στυλ «αστο να φύγει κι αν γυρίσει θα ναι δικό σου», «κρυφτό» και άλλοι ρομαντικοί προσδιορισμοί.
Και κάπου εκεί μετωπική με την πραγματικότητα: Η καθημερινότητα αναζητά την πρακτική και την ηρεμία, σοβαρότητα και ευθύνη και άλλα πολλά που σιγά σιγά μπαίνουν στο «μαθηματικό σύστημα της ζωής». Εξέλιξη και υπέρβαση.
Κι η «βαθιά φιλοσοφία», γίνεται απλά μια καλογραμμένη σύσταση για ένα δυναμικό παρακάτω, ιδανικό περιεχόμενο για βραδιές με φίλους και καλοκαιρινά βράδια με άρωμα γιασεμί.
Αυτά τα παραπάνω, που όσο και να το πεις λίγο κόπο τον θέλουν στην εφαρμογή, πολλοί επιλέγουν να τα αγνοούν, όπως κι αν ερμηνέυεται αυτό. Κάπου εκεί διαλέγουν πάντα τους εύκολους δρόμους: Εύκολη καθημερινότητα, εύκολα λεφτά, εύκολους συντρόφους, εύκολες σχέσεις..εύκολα, εύκολα κι άλλα περισσότερα εύκολα.
Κανείς φυσικά δεν το καταδικάζει, ας το τοποθετήσουμε και αυτό στην διαφορετικότητα-άλλη έννοια που ίσως έχει παρερμηνευθεί και σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την ασυδοσία και το θράσος στο βωμό του «διαφορετικού». Την παραμικρή «προσπάθεια» την θεωρούν «ανέλπιστο παράδοξο» που μετά τους «χρωστά η ζωή»…για μια ζωή.
Όμως κάποιες φορές, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να βρεις το δρόμο που είναι να περπατήσεις: καθένας εκεί που «κουμπώνει».Όλα τελικά είναι μία απόφαση, μια στιγμή και μια κουβέντα, μια επιλογή και πάνω απ`όλα πράξεις του τί θέλουμε να είμαστε.
Δε νυχτώνει πια νωρίς.. Να φταίει η ώρα που άλλαξε; Δεν ξέρω…
Α…κι ό,τι «άφησες» να φύγει, στείλτο κιόλας. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να μπαίνει μία τελεία και ο,τι αφήνουμε πίσω, ανήκει ακριβώς εκεί που το αφήνουμε…πίσω. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, όχι εμείς. Κλείσε καλά…