Στέφανος Δάνδολος : Οι δημιουργικές σιωπές ενός από τους καλύτερους συγγραφείς της γενιάς του

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Ο Στέφανος Δάνδολος είναι ένας εραστής των λέξεων και κάθε μυθιστόρημά του αποτελεί αντικείμενο βαθιάς και ουσιαστικής μελέτης.
Κάπως έτσι πέρασε τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τον «Τελευταίο Κύκνο» το 2009 μέχρι την «Χορεύτρια του Διαβόλου» το 2013.

Η «Χορεύτρια του Διαβόλου» έγινε ένα από τα Best Seller της χρονιάς και χαρακτηρίστηκε κατά γενική ομολογία το καλύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα… μέχρι τώρα!

Το «τώρα», τον βρίσκει σε καινούριους ρόλους ζωής καθώς απολαμβάνει την πατρότητα για πρώτη φορά, «Η Χορεύτρια του Διαβόλου» γίνεται μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία και η συγγραφική σιωπή του μεταφράζεται για άλλη μια φορά σε έρευνα και δημιουργία, για ένα νέο ταξίδι στις λέξεις, με προορισμό την Ελλάδα μιας άλλης εποχής και τον έρωτα!

Είναι από τους συγγραφείς που δεν μετουσιώνει την επιτυχία σε βιασύνη για το επόμενο βιβλίο. Γεμίζει στιγμές, εικόνες και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σε κάθε του δημιουργία.

Σε μια τέτοια στιγμή, εισβάλλαμε κι εμείς και κλέψαμε μερικές στιγμές του για τις «Αναπνοές» μας, για να ανακαλύψουμε λεπτομέρειες της καθημερινότητάς του, η οποία περνάει μεταξύ της μεγάλης του αγάπης που είναι η οικογένειά του και γράφοντας το καινούριο του μυθιστόρημα, το οποίο φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του.

Ποιο είναι το μέρος που επιστρέφετε όταν νιώθετε την ανάγκη να πάρετε μια ανάσα από την πίεση της μέρας;

Το σπίτι μου.

Ποιες είναι οι μνήμες που κρατάτε και κάνετε βουτιά μέσα τους όταν η καθημερινότητα γκριζάρει επικίνδυνα;

Στιγμιότυπα με πρωταγωνιστή τον γιο μου. Και η προσμονή της χαλάρωσης όταν έχω τελειώσει να γράφω ένα βιβλίο.

Ποιο είναι το όνειρο που κάνετε και θέλετε να το ζήσετε;

Να ζήσω αρκετά χρόνια ώστε να τον δω να μεγαλώνει.

Αγαπημένο βιβλίο – ανάσα μέσα στα χρόνια;

Μόνο ένα; Ας πω τουλάχιστον τρία από τα πενήντα. “Επιστροφή στο Μπράιτσχεντ” του Ίβλιν Γουό. “Τα απομεινάρια μιας μέρας” του Καζούο Ισιγκούρο. “Η εκλογή της Σόφι” του Γουίλιαμ Στάιρον.

Αγαπημένος ήχος για να χάνεστε ;

Μόνο ένα; Ας πω πέντε τουλάχιστον από τα χιλιάδες. “Everybody’s been burned” των Byrds. “The Boxer”, Simon and Garfunkel. “Ι’ve got you under my skin”, Frank Sinatra. “When the tigers broke free”, Pink Floyd. “Father and son”, Peter Gabriel.

Αγαπημένη ταινία που βλέπετε ξανά και ξανά;

Είναι τόσες πολλές. Ένα πρόχειρο top-5. “Νονός”. “Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου”. “Λόρενς της Αραβίας”. “Αμαντέους”. “JFK”.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, τι θα αλλάζατε; Τι θα επιλέγατε να κάνετε διαφορετικά;

Δεν λειτουργώ ακριβώς έτσι. Θεωρώ πως κάθε απόφαση πρέπει να κρίνεται με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πάρθηκε. Είμαι απόλυτα συμβιβασμένος λοιπόν με κάθε επιλογή που έχω κάνει. Ακόμη και με κείνες που δεν είχαν ίσως το αποτέλεσμα που θα ήθελα.

Αγαπημένο motto ζωής

Κάτι που είχε γράψει ο Μπρεχτ: “Είναι πάντα δριμύς ο πειρασμός της καλοσύνης”. Κι επίσης ότι δεν χρειάζεσαι πολλά για να είσαι χαρούμενος. Η ευτυχία είναι και θέμα οπτικής.

Ένα ταξίδι που δεν θα ξεχάσετε ποτέ ή αυτό που κάποια στιγμή θέλετε να κάνετε..;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ενέργεια που αναβλύζουν οι δρόμοι του Μανχάταν, τα σκονισμένα παζάρια του Καΐρου, ένα βράδυ πρωτοχρονιάς σε μια χιονισμένη ταράτσα του Άμστερνταμ κι ένα άλλο αντίστοιχο στο Λονδίνο, βόλτες στα δισκάδικα του Εδιμβούργου, η νυχτερινή ζωή της Σεούλ. Κάθε ταξίδι αφήνει αποτυπώματα.

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να έχετε εκτός από αυτό που φυσικά απολαμβάνουμε όλοι εμείς;

Θα ήθελα να ήμουν καλός μουσικός. Γρατζουνάω λίγη κιθάρα και μπορώ να σκαρώσω κάτι έξυπνο στα πλήκτρα. Σε μια άλλη ζωή όμως θα καλλιεργούσα αυτή την κλίση με περισσότερο πάθος.

Αναμένοντας το καινούριο μυθιστόρημα του κυρίου Δάνδολου, θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε θερμά για την τιμή που μας έκανε!

LoveLetters