Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαλιέσαι και να χαραμίζεσαι..
Γράφει η Δήμητρα Διακάκη
«Κοπελιά, η ζωή είναι πολύ ωραία για να χαλιέσαι για χαζά πράγματα..».
Αυτή η κουβέντα αρκούσε για να με κάνει να τον προσέξω.
Ήταν ένας τυπάκος γύρω στα 30, ροκάς, με μακριά μαλλιά, σκισμένο τζιν, και με αρκετή δόση τρέλας. Καθόταν απέναντι μου και άρχισε να μου μιλάει από την ώρα που μπήκα στο λεωφορείο.
«Τι έχεις; Ερωτικό;», με ρώτησε κατευθείαν.
«Ε, περίπου», του απάντησα εγώ σοβαρή και με το βλέμμα να κοιτάζει το παράθυρο.
«Κοπελιά, η ζωή είναι πολύ ωραία για να χαλιέσαι για χαζομάρες. Και για χαζούς επίσης. Ξεχάσαμε να γελάμε και να ζούμε μου φαίνεται. Εμένα μ’ αρέσει να κάνω τον κόσμο να γελάει. Υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα; Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα..και το ξέρεις! Κολλήσαμε στα κινητά και ξεχάσαμε τις φάτσες μας. Ξεχάσαμε να μιλάμε, να φλερτάρουμε, να διαβάζουμε, ξεχάσαμε να αγαπάμε… Ε και τι σκας κι εσύ για τον κάθε μαλάκα;
Θα σου πω κάτι και να το θυμάσαι: Ο άντρας στη ζωή της γυναίκας είναι όπως το αλατοπίπερο στο φαγητό. Το νοστιμίζει μεν, αλλά η κατάχρησή του φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Άσε που σε πολλά φαγητά το παραλείπουμε εντελώς. Γιατί; Γιατί απλά δεν το χρειάζονται. Έχουν την ένταση και τη νοστιμιά που πρέπει από μόνα τους!
Έτσι γίνεται και με τις δυναμικές και τσαμπουκαλούδες γυναίκες – και μεταξύ μας για τέτοια σε κόβω, αν κρίνω και από το βλέμμα σου τόσην ώρα-. Έχουν από μόνες τους ένα σωρό ενδιαφέροντα και ασχολίες. Δεν περιμένουν κανέναν να τους φτιάξει τη ζωή, την σχεδιάζουν μόνες τους. Έχουν τα όνειρά τους και προσπαθούν γι’ αυτά κάθε μέρα. Με λίγα λόγια έχουν δική τους ζωή!
Όποτε σταμάτα να χαλιέσαι για τον κάθε έναν και κοίτα να προσέχεις τις επιλογές σου, γιατί με αυτές θα ζεις, έτσι πάνε αυτά ξέρεις.. Κι αν θα με βρεις σ’αυτό το λεωφορείο κι αύριο, να ξέρεις πως έζησα σύμφωνα με τις επιλογές μου.
Αυτές ήταν –λάθος, σωστές δεν έχει σημασία- και πορεύομαι έτσι. Εσύ κοίτα να κάνεις καλύτερες. Διάβαζε να ανοίγει το μυαλό σου, άκουγε ωραίες μουσικές να γαληνεύει η ψυχή σου, ταξίδευε να γνωρίζεις νέα μέρη, αγ ά πα για να γεμίζει η καρδιά σου, μα πάνω από όλα ζήσε την κάθε σου στιγμή, μόνη ή με παρέα. Γιατί στο τέλος μόνο οι στιγμές θα σου μείνουν και τίποτε άλλο… Η ουσία της ζωής είναι να νιώθεις γεμάτος..κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Να μην το ξεχνάς αυτό ποτέ!»
Δεν κατάλαβα πως τα λόγια ενός ξένου με επηρέασαν τόσο. Μάλλον γιατί ήταν ό,τι πιο αληθινό είχα ακούσει το ν τελευταίο καιρό. Μας “έφερε” την αλήθεια καταπρόσωπο. Την δική του αλήθεια.
Εκείνη την ημέρα δεν γύρισα αμέσως σπίτι. ‘Ηθελα να περπατήσω λίγο δίπλα στην θάλασσα, στα αγαπημένα μου μέρη και να παρατηρήσω τον κόσμο, τα πλοία, τη ζωή να κυλάει..να προχωράει…
Γιατί η ζωή πάντα θα προχωράει –και μάλιστα γοργά- κι εμείς με τη σειρά μας οφείλομαι να πορευθούμε μαζί της. Ούτε πίσω της, ούτε μπροστά της.
Μαζί της…