Loading posts...
Να αγαπάς τα ουράνια τόξα, που σβήνουν τις καταιγίδες!

Να αγαπάς τα ουράνια τόξα, που σβήνουν τις καταιγίδες!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Να τος πάλι. Χαμογελαστός, γεμάτος δύναμη και διάθεση για δουλειά. Κρατάει τους καφέδες μας και μπαίνοντας στο μαγαζί τραγουδάει μεταφέροντας και σε μας την ενέργεια του. Κάθε πρωί η ίδια “καλημέρα”. Αυτή η καλημέρα που μπορεί να ...
Η ζωή μερικές επιστροφές ούτε τις αντέχει, ούτε τις επιτρέπει.

Η ζωή μερικές επιστροφές ούτε τις αντέχει, ούτε τις επιτρέπει.

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Στέκεσαι απέναντι μου και με ρωτάς αν σε συγχώρεσα. Αν κατάφερα τόσα χρόνια μετά να ξεπεράσω τις πληγές, να σου χαμογελάσω και να σου πω “όλα καλά μωρέ, περασμένα ξεχασμένα”.Δεν πάει έτσι δυστυχώς. Δεν επικράτησε εδώ ο πολιτισμός. Τ...
Είναι μαγική η δύναμη της αγκαλιάς. Μην την στερείς ούτε από τους ανθρώπους σου, ούτε από τον εαυτό σου!

Είναι μαγική η δύναμη της αγκαλιάς. Μην την στερείς ούτε από τους ανθρώπους σου, ούτε από τον εαυτό σου!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Η αγκαλιά πολλές μπορεί να μην έχει καν φυσική υπόσταση. Ένας αγαπημένος μας μπορεί να μας αγκαλιάσει με τα λόγια του, με το βλέμμα του μέσα από μία κάμερα ενός υπολογιστή, με την φωνή του ακόμα και με ένα γραπτό μήνυμα στις δύο η ...
Από υπερδυνάμεις, εσύ να επιμένεις να αγαπάς!

Από υπερδυνάμεις, εσύ να επιμένεις να αγαπάς!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Η αγάπη είναι η δύναμή μας. Όταν αγαπάμε είμαστε έτοιμοι να νικήσουμε τους πιο μεγαλόσωμους γίγαντες οποίο και αν είναι το πρόσωπο τους.Όταν αγαπάμε τα βουνά που συναντάμε στον δρόμο μας, μας φαίνονται λοφάκια και τα περνάμε γ...
Έξι χρόνια μετά, είμαστε μια αγκαλιά και ένα «μαζί» αχώριστο!

Έξι χρόνια μετά, είμαστε μια αγκαλιά και ένα «μαζί» αχώριστο!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  «Η ζωή κυλάει νεράκι , κοιτάξτε να απολαύσετε κάθε σταγόνα της.» Μια από τις ευχές που μας έδωσαν μια μέρα σαν αυτήν έξι χρόνια πριν. Ένας κύριος ήταν γύρω στα ογδόντα, με αγκάλιασε και μου την είπε στο αυτί. Σαν να ήταν το δικό το...
Συγχωρείται ποτέ πραγματικά, η προδοσία;

Συγχωρείται ποτέ πραγματικά, η προδοσία;

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Οι άνθρωποι πληγώνουν. Οι άνθρωποι αγνοούν. Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Οι άνθρωποι σκέφτονται πρώτα το «εγώ» τους και μετά το διπλανό τους. Οι άνθρωποι είναι απλώς «άνθρωποι» με αδυναμίες και ελαττώματα. Σίγουρα και εσύ, όπως και εγώ...
Απ’τη ρουτίνα, θα μας βγάλουν οι πράξεις, όχι οι λέξεις αγάπη μου!

Απ’τη ρουτίνα, θα μας βγάλουν οι πράξεις, όχι οι λέξεις αγάπη μου!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Κάθεσαι απέναντι μου και μιλάς. Μιλάς για μας, μιλάς για μένα, απαριθμείς τα λάθη μου σαν να διαβάζεις την λίστα με τα ψώνια, κρίνεις τις αντιδράσεις μου σαν να είμαι φτιαγμένη από πέτρα, μου δίνεις οδηγίες σαν να είμαι ρομπότ που ...
Χαμένος, είναι μόνο εκείνος που παραιτείται!

Χαμένος, είναι μόνο εκείνος που παραιτείται!

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Το ένα λάθος, μετά το άλλο και στο τέλος, η ήττα. Μια ήττα που δεν μπορείς με τίποτα να χωνέψεις. Επαγγελματική, προσωπική, αισθηματική, οικογενειακή δεν έχει σημασία! Η ήττα είναι πάντα βαριά σαν μια πέτρα δεμένη στο λαιμό έτοιμη ...
Στη δική μου τη ζωή, άφησες αποκαΐδια..

Στη δική μου τη ζωή, άφησες αποκαΐδια..

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Ξέρεις τι ήσουν τελικά; Μια πυρκαγιά που πέρασε από την ζωή μου και άφησε πίσω της μόνο αποκαΐδια. Έμεινα όρθια καμένη από το ψέμα σου και έτοιμη να πέσω σαν την στάχτη των δέντρων μετά από την καταστροφή. Πρόλαβα όμως πριν καταρρεύ...
Μην το κρίνεις το κορίτσι με τα ροζ μαλλιά..

Μην το κρίνεις το κορίτσι με τα ροζ μαλλιά..

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου  Μια βόλτα στο παρκάκι της γειτονιάς ήταν η αφορμή για να σε συναντήσω. Καθόσουν πάνω στο γρασίδι και χάζευες τον ουρανό. Τόσο ήρεμη, τόσο χαρούμενη, τόσο ελεύθερη. Φορούσες ένα φαρδύ μαύρο παντελόνι και μια άσπρη μπλούζα. Δίπλα σου...