Εξομολογησεις

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Κλείσε μου το στόμα. Να μην ακούς τις φωνές και τις λέξεις μου.Αφού δε σε βολεύει κλείσ'το μου. Αφού τα χαϊδεμένα σου αυτιά δεν έχουν μάθει να ακούνε τη σκληρή μου αλήθεια, ράψε μου το στόμα με το ατσάλινο βελόνι που' χεις στη ψυχ...

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος Απομεσήμερο Κυριακής, στο δάσος της φυγής απροσκάλεστων σκέψεων,  τριγυρίζω.Φορές αλήθεια είναι, πως δεν αναγνωρίζω,   τ’αρχικά, που στα δέντρα του χαράχθηκαν.Για πάντα εσώκλειστα σε καρδιές.Μεγαλώνουν οι κορμοί, μεγαλώνουν και αυτές,...

Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης Θάλασσα, μάγισσα, πλανεύτρα μου εσύ.. Θάλασσα γεμάτη μυστικά, όνειρα και σαγήνη..Θάλασσα εξομολογήτρα, λύτρωση και παρηγοριά. Σ'αγάπησα από την πρώτη στιγμή που χάθηκα μέσα στο μπλε σου. Μέσα στο βυθό σου, όλα μου τα μυστικά.  Με πή...

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου  Δεν ξέρω από πού έρχομαι, και πού πηγαίνω. Ένα εισιτήριο βρήκα στην τσέπη μου για ένα θέατρο, που λέγεται "Ζωή" και μπήκα μέσα, να δω την παράσταση, μα τελικά βρέθηκα να πρωταγωνιστώ!  Είναι άραγε οι αξίες μας, η συμπεριφορά μας, αυ...

Γράφει η Κωνσταντίνα Σταμπουλή Λένε, πως όταν ένα παιδί γεννιέται, πηγαίνουν κοντά του οι τρεις μοίρες, και γράφουν τη ζωή του απ’την αρχή μέχρι το τέλος. Και κάπως έτσι ξεκινάει το παραμύθι της ζωής του κάθε παιδιού. Κάποιες φορές, οι μοίρες έχουν λιγότερη δ...

Γράφει ο Γεώργιος Χίτζιος Αγιασμένη Άνοιξη.Ανέσπερη εποχή του χρόνου.Εντός σου έρχεται Αυτός, επί πώλου όνου.Κι αν όλα δείχνουν να μαραίνονται,καθώς στο υπόγειο της ψυχής μας κατεβαίνουμε,στεφάνια από τα λούλουδα σου υφαίνονται. Η ελπίδα κι αν μετουσιώνεται,κ...

Γράφει η Φανή Τασιοπούλου  Παππούκα! Έχω να σου πω πολλά, εσύ που είχες ζήσει τόσα και τόσα, θυμάμαι μας τα περιέγραφες, εμείς τώρα εδώ κάτω ζούμε πανδημία λένε, πρωτόγνωρα πράγματα, μας ζητάνε να καθόμαστε σπίτια μας και να πλένουμε τα χέρια μας συχνά, αυτό ...

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη Ξύπναγε πολύ νωρίς, συνήθως πριν τις πέντε.Δεν είχε ύπνο έλεγε, όμως στην ουσία δεν ήθελε,δεν της αρεσε να κοιμάται. Δεν την έβαζε το κρεβάτι ,δεν το αγαπούσε κιόλας. Άδειο κρεβάτι πάντα.Από την κούνια σχεδόν ορφανή, έχασε την μαμά τη...

Γράφει ο Τριστάνος Καραντίνα! Τι περίεργη λέξη για τους ανθρώπους.Έχουν συνηθίσει να την αντικρίζουν για άλλους και να την αναλύουν ως απόλυτα λογική εξέλιξη για μεμονωμένες ψυχές.Μια κατάσταση που επιβάλλεται σε πρόσφυγες, σε ατυχείς αρρώστους και σε όλους α...