Featured

Γράφει η Μαρίσα Παππά Μετρούν τα ψέματά τους μέσα στην ημέρα και το βράδυ τους βρίσκει κάπου με μισοπεθαμένες ψυχές Δίωξτους γρήγορα μακριά σου αυτούς τους στοιχειωμένους, όλους όσους περιφέρονται στα γκρίζα δάση της απελπισίας τους και φορούν τα ρούχα του ψ...

Γράφει η Ελένη Τσακίρη Δούναι και λαβείν. Δύο ρήματα που περικλείουν όλη τη δύναμη και την ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις. Εφικτό ή ουτοπικό, αναρωτιέμαι. Ψάχνοντας χρόνια την απάντηση, κατεληξα τελικά πως ναι ειναι εφικτό και απαραίτητο, ουτοπικό και ανο...

Γράφει η Νίκη Ατζέμογλου Πόσες φορές δεν έχεις βρεθεί μάρτυρας σε ένα σκηνικό καλοσκηνοθετημένου ψέματος; Ένα ανύποπτο απόγευμα όπως όλα τα άλλα, με λιγοστους θαμώνες και αυτούς απορροφημένους στην ησυχία της στιγμής. Μόνο η σερβιτόρα έμοιαζε να ξέρει κα...

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που ευχαρίστησες τη ζωή για αυτά που έχεις; Σου φαντάζουν αιώνες από εκείνη τη φορά που ένιωσες περήφανος για τον εαυτό σου και τις επιλογές σου; Ξέρεις, σταμάτα να κρίνεις τόσο σκληρά τον ε...

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Να μπαίνεις στον έρωτα χωρίς σχέδιο. Χωρίς πλάνο. Να μπαίνεις σαν να μην έχεις τίποτα να χάσεις, κι ας ξέρεις πως στο τέλος του θα τα έχεις χάσει όλα. Να μπαίνεις όχι για να παίξεις, αλλά για να το ζήσεις. Ναι, άσε τους κανόνες...

Γράφει η Ανθή Γεώργα Φαντάσου, λέει, να υπήρχε μία μηχανή, αυτή η πολύ δημοφιλής η μηχανή του χρόνου!!! Μόνο που να’ ταν αληθινή και αποτελεσματική… Να πατούσαμε το κουμπί rewind και να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω. Και να ξαναφτιάχναμε τη ζωή από την αρχή. ...

Γράφει η Μάρω Γκούτσια Αυτή η μαύρη μοναξιά νομίζεις πως έρχεται για να σε πνίξει. Άνθρωπε. Γιατί φοβάσαι τη μοναξιά; Γιατί την έχεις ζωγραφίσει στο μυαλό σου με μαύρα χρώματα; Την παρομοιάζεις με το σκοτάδι. Αυτό το σκοτάδι που φοβόσουν όταν ήσουν μικρό ...

Γράφει η Μαρίσα Παππά Έμαθαν έτσι να τους προσπερνούν οι καταστάσεις και τα γεγονότα και όχι να τα προσπερνούν αυτοί. Ασταθείς διαθέσεις, περίεργοι άνθρωποι που φθείρονται επικίνδυνα από τα όνειρα που δεν τολμούν να πλησιάσουν, ονειρεύονται από συνήθεια. Ση...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Μπλέξαμε και ξεμπλέξαμε. Και ύστερα από λίγο μπλέξαμε ξανά. Μπλέξαμε. Μπλέξαμε με φίλους που ήθελαν μόνο να μας χρησιμοποιήσουν. Mε ανθρώπους που φθονούσαν και μισούσαν. Μπλέξαμε με ανθρώπους που ήξεραν μόνο να πληγώνουν. Μπλέξαμε....