Ένα γλυκόπικρο μεθύσι είναι ο έρωτας..
Γράφει η Άντρη Φλουρέντζου
Αλήθεια, τι διαφορά έχει ο έρωτας από το μεθύσι;
Καμία. Ένα γλυκόπικρο μεθύσι είναι.
Κανείς δεν μπορεί να δει καθαρά στον έρωτα, κανείς δεν μπορεί να δει καθαρά όταν είναι μεθυσμένος.
Δεν είναι παιδί της λογικής ο έρωτας.
Δεν μπορείς να τον ελέγξεις τον έρωτα.
Δεν μπορείς να επιλέξεις το που, πότε και με ποιο τρόπο.
Δεν μπορείς να διαλέξεις ποιον θα ερωτευτείς.
Ο έρωτας είναι αόριστος. Δεν έχει βρεθεί τρόπος ελέγχου ακόμα.
Όταν είσαι ερωτευμένος, είσαι έτοιμος να ξεπεράσεις κάθε σου όριο. Έτοιμος να ρίξεις κάθε άμυνα, να χάσεις κάθε ίχνος εγωισμού και να παλέψεις για τον έναν, τον μοναδικό, τον αναντικαταστατο και μη συγκρίσιμο. Και αυτά μόνο όσο λειτουργούν τα μάγια.
Ο έρωτας μολύνει την λογική με παράνοια.
Ο έρωτας σου συστήνει τον εαυτό σου. Σε βοηθάει να ανακαλύψεις πτυχές σου, που δεν γνώριζες. Πτυχές ακραίες και παράξενες. Σου μαθαίνει μέχρι που μπορείς να φτάσεις.
Ο έρωτας δεν σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια, σου κόβει την όρεξη για φαγητό, για εργασία, για επικοινωνία.
Δεν το θέλεις, απλά γίνεται.
Δεν είναι ελεγχόμενο κουμπάκι on/off.
Ακόμα και αυτός ο έρωτας που δεν σε θέλησε είναι κομμάτι σου, κομμάτι της ιστορίας σου και ας τους να λένε.
Μόνο οι κυνικοί θα σε κατηγορήσουν που τον θυμάσε ακόμα.
Μόνο οι κυνικοί θα σε φταίξουν για τον λάθος άνθρωπο που ερωτεύτηκες.
Μόνο έκεινοι θα έιναι σκληροί κριτές των επιλογών σου και των αυθόρμητων και μεθυσμένων κινήσεων σου.
Εσύ όμως, το ξέρεις. Ο έρωτας δεν είναι παιδί της λογικής.
Ξέρεις πως όλο αυτό που σου συμβαίνει δεν το επέλεξες. Δεν επιλέγεις να έχεις πληγές και σημάδια.
Ξέρεις ότι αν μπορούσες να ελέγξεις τον έρωτα δεν θα ήταν συναίσθημα, θα ήταν επιλογή.
Πες τους το. Φώναξε το δυνατά.
‘’Δεν το επέλεξα. Δεν μπορώ να το ελέγξω. Απλά συμβαίνει. Έτσι είναι οι έρωτες. Απλά συμβαίνουν. Απλά σου συμβαίνουν.’’