Είσαι εσύ που τα ξέρεις όλα και δεν αντιλαμβάνεσαι πια τίποτα.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Ζήτω μια ακόμα επέτειος;
Ζήτω η πατρίδα σου και τα ιδανικά σου;
Ζήτω το έθνος και η Ελλάδα σου;
Μπα!
Πως και έτσι;
Πως και τα θυμήθηκες όλα αυτά, που στην ευχή πήγες και την ξετρύπωσες την σημαία και την έβγαλες στο μπαλκόνι σου; Την ξεχασμένη σημαία! Την σημαία που την θυμάσαι δυο φορές τον χρόνο, δυο φορές, όσες ακριβώς είναι και oι φορές που θυμάσαι ότι είσαι Έλληνας.
Που είσαι όλες τις άλλες ήμερες ρε Έλληνα; Που κρύβεσαι;
Άσε, ξέρω!
Έχεις προβλήματα, τρέχεις να προλάβεις, τρέχεις να μπαλώσεις, τρέχεις γενικότερα. Έτσι δεν είναι;
Ξέρω σου λέω!
Και εγώ εδώ είμαι, σε αυτή τη χώρα ζω, μαζί με σένα τρέχω, μαζί με σένα άγομαι και φέρομαι. Σε βλέπω και με βλέπω!
Και όπως σε κοιτάζω, και κοιτάζω και την αφεντιά μου, ξέρεις τι σκέφτομαι; Σκέφτομαι ότι, παπάρια Έλληνας είσαι φίλε! Μικρός και λίγος είσαι για να σηκώσεις μια τόσο βαριά ευθύνη και μια τέτοια ιστορία, στις πλάτες σου. Μικρός και λίγος για να αντέξεις τον τίτλο τιμής του να είσαι Έλληνας.
Για στάσου λίγο μπροστά στον καθρέφτη σου, για κάνε αν τολμάς την αυτοκριτική σου. Για αναλογίσου λίγο πως δρας και πως λειτουργείς όλες τις υπόλοιπες μέρες.
Τι είπες;
Τι ακριβώς διδάχτηκες από τους προγόνους σου και σε τι τους μοιάζεις;
Ποσό Έλληνας νιώθεις και ποια επανάσταση έχεις κάνει;
Ποιον εχθρό πολέμησες από όλους τους εχθρούς σου;
Κανέναν!
Και μη μου πεις ότι δεν ήρθαν να σου πάρουν την πατρίδα σου. Μη μου πεις ότι δεν είδες πουθενά κανένα εχθρό. Μη μου πεις ότι δεν έγινε κανένας πόλεμος για να χρειαστεί να επαναστατήσεις. Γιατί αν μου το πεις θα σε πω και βλάκα!
Ξέρεις καημένε μου, οι εχθροί δεν φοράνε πάντα αρματωσιές, δεν έρχονται πάντα από έξω προς τα μέσα για να σε κατακτήσουν. Οι εχθροί πολλές φορές φοράνε κουστούμια, πολλές φορές σου χαμογελάνε για να σε κοιμίσουν όρθιο. Οι εχθροί της πατρίδας σου είναι διπλά σου, είναι στη γειτονία σου, είναι μέσα σου. Τους ξέρεις καλά και ας κάνεις πως δεν τους βλέπεις!
Δεν μπορεί να μην βλέπεις ότι ο διπλανός σου, ο πατριώτης σου, σκοτώνει τον συνάνθρωπο του επειδή τολμά να έχει μια διαφορετική ιδεολογία. Τον σκοτώνει επειδή θέλει να πιστεύει σε έναν άλλο Θεό.
Δεν μπορεί να μην το βλέπεις!
Δεν γίνεται να μην βλέπεις ότι καταστρέφουν τις περιουσίες ανθρώπων, ότι καίνε σπίτια, ότι λεηλατούν υπάρχοντα, ότι καταστρέφουν την χωρά σου στον βωμό μιας ψευτοεπανάστασης και σε μια τάχα προσπάθεια απονομής της δικαιοσύνης.
Τα βλέπεις!
Δεν γίνεται να μην γνωρίζεις ότι ακριβώς διπλά σου, αν όχι μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για να επιβιώσουν. Δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, δεν έχουν θέρμανση, δεν έχουν στέγη.
Το γνωρίζεις!
Δεν μπορεί ρε καημένε να μην αντιλαμβάνεσαι ότι προσπαθούν να σε βάλουν για ύπνο. Ότι αφήνουν τα παιδιά σου αμόρφωτα. Ότι τους στερούν το δικαίωμα της εργασίας, ότι δεν τα αφήνουν να ονειρευτούν, ότι τους κόβουν τα φτερά τους, ότι τους μαυρίζουν το αύριο τους.
Το αντιλαμβάνεσαι, το ξέρω!
Δεν μπορεί ρε κακομοίρη να μην έχεις καταλάβει ότι άλλοι ορίζουν την ζωή σου. Άλλοι αποφασίζουν για εσένα, για την δική σου ζωή, για την δική σου πατρίδα και όλα αυτά ερήμην σου.
Κάτι θα έχεις καταλάβει, ε;
Και εσύ τι κάνεις για όλα αυτά και για άλλα τόσα ακόμη;
Στέκεις φιμωμένος, φοβισμένος, βολεμένος, συμβιβασμένος και παρακολουθείς αμέτοχος, άλλα το ίδιο συνένοχος με όλους τους εχθρούς της πατρίδας σου.
Στέκεις κρυμμένος πίσω από φτηνές δικαιολογίες, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ταυτότητα και χωρίς διάθεση να πολεμήσεις για τίποτα και να σηκώσεις κεφάλι.
Θυμάσαι την καταγωγή σου δυο φορές τον χρόνο και κατάβαθα μέσα το ξέρεις ότι κανείς από τους πρόγονους σου δεν θα ήταν υπερήφανος για εσένα σήμερα.
Το ξέρεις!
Άντε, γιόρτασε λοιπόν σήμερα, κούνα τις σημαίες σου, κάνε τον καμπόσο και από αύριο ξέρεις εσύ…