Γράφει η Μαρία Κοψίδα
Εγώ τον είδα, τον γνώρισα, τον άγγιξα.
Δεν ήταν όπως τον ονειρευόμουν, ήταν ακόμη καλύτερος.
Αρρενωπός και ερωτεύσιμος, περπατούσε παράλληλα στο δρόμο μέσα στο πλήθος και πάντα ξεχώριζε. Δεν κατάλαβα ποτέ πως τα κατάφερνε, ίσως γιατί δεν ήταν ένας ακόμη πανομοιότυπος αρσενικός, με το τζιν μέχρι τον αστράγαλο, το μαλλί κακή μοικάνα, το κοσμογυρισμένο ταττού στα κινέζικα που όλοι το ”χτυπάνε” αλλά κανεις δεν ξέρει τι σημαίνει αλλά το κάνουν γιατί είναι ”must”.’Ισως γιατί δεν είχε τους εντελως καλλίγραμμους μύες αλλά χωρίς ίχνος δύναμης.
Ίσως γιατί αυτός πλάσαρε φόρα παρτίδα τον εαυτό του χωρίς να τον καμουφλάρει, δεν είχε ανάγκη τη διαφήμιση, ίσως να μην είχε ανάγκη και τίποτα, έτσι, με το πιο απλό και ατημέλητο ντύσιμο σουλατσάριζε ανάμεσα στους καλοντυμένους πανομοιότυπους και ξεχώριζε.
Μπορουσα να δω μόνο αυτόν. Το βλέμμα μου τον ακολουθούσε, αποστήθιζε κάθε κίνηση του σαν να μην έχει ξανασυμβεί από άνθρωπο. Και η αλήθεια είναι ότι πραγματικά μπορεί να μην είχε ξανασυμβεί.
Το βήμα του ήταν αργό, όχι για να παρελαύνει και να κάνει τους άλλους να τον παρατηρήσουν, δεν είχε ανάγκη το βλέμμα κανενός. Ήταν όμως τόσο περήφανος για τον εαυτό του που ένιωθα ότι μου επέβαλε ένα σεβασμό χωρίς να ξέρει οτι τον είχε κερδίσει εξαρχής κατά κράτος.
Το βλέμμα του, αχ εκείνο το βλέμμα του. Είχε τόσο αλήθινο και καθαρό βλέμμα που απο την πρώτη στιγμή που με κοίταξε κατάλαβα οτι δεν θα το ξεχάσω.
Τα μάτια του πρόδιδαν την καλοσύνη του, τον απόλυτο και σταθερό χαρακτήρα του.
Δεν χρειαζόταν να μιλήσει για να σε κερδίσει. Είχε τόσο επιβλητική εικόνα που έχανα τα λόγια μου.
Μπορούσε να είναι σέξυ μέσα στις απλές φόρμες του και το αθλητικό μπουφάν του. Μπορούσε να παίρνει το μυαλό μου και να το στοίβει με το βλέμμα του να με σκανάρει.
Αυτός ήταν, το ήξερα, το ένιωθα και ας μην ήθελε να το παραδεχτεί ο γυναικείος εγωισμός μου.
Η κάθε του κίνηση εξέπεμπε ευγένεια, λέξη χυδαία απο το στόμα του δεν είχε ξεπηδήσει. Όμως στο βάθος είχε κρυμμένη και καλά διατηρημένη μια αυθάδεια, που τόσο τη γούσταρα.
Για πρώτη φορά ένιωσα τη μαγεία του αντρικού φύλου να ξαναγεννιέται. Ότι είχε πάψει πλέον να διακυβέβεται η ταυτότητα του και αυτός ήρθε να την σφραγίσει, να την κατοχυρώσει και να την κλείσει στο χρονοντόυλαπο της ιστορίας πριν πάρει για τα καλά την κάτω βόλτα η αίσια έκβαση της.
Ήξερε οτι ήταν αρσενικό, ήξερε ακριβώς τι καθόρισε η φύση να κουβαλάει απο τα γεννοφάσκια του και επέλεξε να τη βγάλει ασπροσπρόσωπη και να διαχωριστεί απο το κοπάδι με τα πρόβατα.
Διεκδικούσε. Το ήθελε, το έπαιρνε. Πάντα. Και δεν χρησιμοποιούσε ποτέ αθέμιτα μέσα, δεν τα είχε ανάγκη.
Γινόταν απόλυτος και τραχύς όταν ήθελε να προστατέψει τη γυναίκα που είχε δίπλα του. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του και δεν διαπραγματευόταν την ευτυχία της, την είχε, της την πρόσφερε σταθερά και ανελλιπώς.
Είχε αυτός εκείνη την βροντερή φωνή που ό,τι και αν ηχούσε μέσα της με έκανε να σωπαίνω και απλά να την απολαμβάνω. Δεν φλυαρούσε. Ποτέ. Αυτό που έλεγε, αυτό ήταν. Ο λόγος του βαρύς. Όχι, δεν ήταν ούτε δικηγόρος, ούτε γιατρός, ούτε ασχολούταν με την πολιτική. Αυτό που έλεγε ήταν η μόνη αλήθεια που είχε και αυτό απο μόνο του με έκενε να θαυμάζω το θράσος και την αυθεντικότητα του.
Δε δείλιασε στιγμή να μου ξεδιπλώσει όλα αυτά που αισθανόταν και να τα αφήσει χωρίς ενδιασμό μπροστά στα πόδια μου. Δε ντρεπόταν, δεν φοβόταν. Μου χάρισε πολύ σπάνια πράγματα που την αξία τους δεν την φτάνουν μήτε δαχτυλία μήτε πολυτελές αυτοκίνητα.
Ερωτεύτηκα έναν Άντρα. Άντρα που να μπορεί όλο το εύρος αυτής της λέξης να καλύψει. Τον άντρα μου.
Που να μπορεί κάθε εμπόδιο να πολεμήσει.
Να μη φοβάται να τσαλακωθεί και να βγαίνει πάντα νικητής.
Ο άντρας που ξύπνησε μνήμες άλλων εποχών και έγινε το αρχέτυπο του σήμερα.
Που θα γίνει το παράδειγμα των παιδιών του.
Που κάθε ατέλια μου την έκανε να φαίνεται συναρπαστική.
Που κάθε φόβο μου τον πέταξε στα σκουπίδια με το ”εγώ είμαι εδώ”
Που κάθε ανασφάλεια μου την ισοπέδωσε.
Που πάντα είναι δίπλα μου και μου δείχνει τον δρόμο, που και δύσκολος να είναι δίπλα του έμαθα να μην φοβάμαι.
Είναι ο αληθινός άντρας που πάντα ήθελα. Είναι ο γνήσιος άντρας που κάθε γυναίκα θέλει.