Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Δεν μ’ αρέσει να γράφω για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Μην με ρωτάς το «γιατί» και το «πώς» γράφω. Το χέρι μου μπορεί να προχωράει αβίαστα και να γνέφει πάνω σε λευκές σελίδες ημερολογίου. Η σκέψη μεταμορφώνεται σε μελωδία, που δεν μπορεί να μείνει για πάντα στη σιωπή. Θέλει να σου τραγουδήσει μέσα απ’ τις λέξεις έναν καινούριο στίχο.
Μέσα απ’ την γραφή γαληνεύει η ψυχή σου. Θέλει να σου μιλήσει για το τώρα, το πριν, το μετά. Δεν μπορεί να μείνει φυλακισμένη η σκέψη. Αναζητά τον τρόπο να έρθει στο φως, να μιλήσει στον κόσμο. Έχει τόσα πολλά να σου πει, μάθε να την ακούς. Οι νότες της πατούν πάνω στο αλφάβητο, για να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στα όνειρα και στον λόγο.
Κάθε λέξη, κάθε φράση, κρατά στην χούφτα της σκόρπια συναισθήματα: καφέ αναμνήσεις, κόκκινους έρωτες, πράσινους φίλους. Όλα συνυπάρχουν αρμονικά πάνω στην άμμο για να σου δώσουν το χρώμα που τόσο λαχταρά η καρδιά σου…
Η πένα αρχίζει και τρέχει δίχως ειρμό, δίχως τετελεσμένη πορεία. Δεν ξέρει πού πάει. Της αρέσει μόνο να προχωρά ανάλαφρα, κυματιστά, σε πλήρη αρμονία με το «είναι» του κάθε ανθρώπου. Άκου τη μουσική, δεν θα χάσεις! Θα αποτυπωθεί στο χαρτί, για να μείνει για πάντα εκεί. Θα είναι εκεί για να θυμάσαι τις στιγμές, τα όνειρα, τις νοσταλγίες…
Other Articles
