Επειδή, σαν δικός μου Αύγουστος μοιάζεις… Ε, γι΄ αυτό κι εγώ σ΄ αγαπώ!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Επειδή η θάλασσα είναι γαλάζια κι ο ουρανός έχει φορέσει την ίδια με εσένα γαλανή του γαλήνη, που όταν κοιμάσαι φοράς…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Κι επειδή τα ποτάμια έχουν δώσει τον λόγο τους, πως θα κυλάνε μπροστά με ευθεία ορμή και τα ποτάμια σαν κι εσένα, έχουν λόγο σπαθί…
Γι΄ αυτό ψυχή μου σ΄ αγαπώ!

Επειδή ο ήλιος έχει ζηλέψει των ξανθών μαλλιών σου την λάμψη…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Επειδή τα λιβάδια πρασινίζουν κι ανθίζουνε, μόνο όταν τους δείχνεις τα δυο σου καφεπράσινα μάτια…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Επειδή κι η άνοιξη, όταν έρχεται ο Μάης, το άρωμα σου στα γιασεμιά της ραντίζει…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Επειδή ο άνεμος ταλαντεύεται ατίθασα, ακριβώς όπως πάει κι η πνοή σου…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!

Επειδή το καλοκαίρι έχει κλέψει κάτι απ΄ την δική σου την κάψα …
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Επειδή ο Ιούνης κι ο Ιούλης, δεν αντέξαν χωρίς σου και πήγαν χαμένοι, δίχως ούτε ένα φιλί…
Ε, γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!
Επειδή το φεγγάρι του Αυγούστου, όταν σε βλέπει, τα δυνατά του βάζει και να σου μοιάσει παλεύει…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!

Επειδή όλες οι Ιθάκες του κόσμου, σαν κι εσένα κι αυτές, από γιώτα αρχίζουν και για πάντα λιμάνια, προορισμοί και ψυχών απάγκια θα είναι…
Γι΄ αυτό κι εγώ δυνατά σ΄ αγαπώ!
Επειδή, όταν λες το όνομα μου, τότε μόνο θυμάμαι ποιος είμαι στα αλήθεια και τι ήρθα να κάνω στην Γη…
Γι’ αυτό σ΄ αγαπώ θησαυρέ μου!
Επειδή ο Θεός, πριν σε φτιάξει σε πόθησε…
Γι΄ αυτό, σαν τρελός σ΄ αγαπώ!
Επειδή όταν ένα γινήκαμε, δυο Αγγέλοι απ΄ την φωτιά και απ΄ τον πόθο θαμπώθηκαν και φωνάξανε “Παναγιά και Χριστέ μου”…
Γι΄ αυτό σ΄ αγαπώ!

Επειδή η αγάπη όταν λείπεις εσύ, μια για πάντα, σκοτεινιάζει σαν χειμώνας βαρύς…
Γι΄ αυτό ακριβώς, σου λέω σ΄ αγαπώ!
Κι επειδή ο έρωτας ζει μεγάλες στιγμές, καθώς παίρνει του κορμιού σου τα απίστευτα σχήματα…
Γι΄ αυτό κι εγώ, σ΄ αγαπώ και στο λέω, γυναίκα, κυρά κι Αύγουστε μου!