Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Είχαμε μια ιδανική σχέση μαζί. Θυμάσαι; Θυμάσαι τι όμορφα που περνούσαμε;
Θυμάσαι πόσο αληθινός ήσουν, πόσο τρυφερός, πόσο καλός μαζί μου; Τόσο πολύ που έλεγα πως ήσουν πολύ καλός για να σαι αληθινός. Κι όμως έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου καθημερινά για να μου αποδεικνύεις πόσο εντάξει ήσουν μέχρι που έφτασε η στιγμή που φοβόμουν. Άλλαξες. Δε ξέρω γιατί. Σταδιακά μέρα με τη μέρα η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
Αδιαφορία. Απάθεια. Ήμασταν τόσο κοντά μα χιλιόμετρα μακριά. Έκανα υπομονή μήπως ήταν κάτι παροδικό. Μήπως σε επηρέαζαν τα προβλήματα που είχες αλλά όχι. Δεν έφταιγε τίποτα άλλο παρά μονάχα εσύ. Σίγουρα έκανα κι εγώ τα λάθη μου, δε θα ρίξω όλο το φταίξιμο πάνω σου. Αλλά με τη μόνη διαφορά ότι εγώ έμεινα να σε περιμένω να ξαναγίνεις όπως ήσουν, να το συνεχίσουμε από κει που το αφήσαμε όσο ήμασταν καλά.
Ήλπιζα πως δε θα διαλυθεί έτσι απλά ότι με τόσο κόπο είχαμε φτιάξει. Χαζομάρες. Όσο εγώ ήλπιζα εσύ σχεδίαζες τρόπους να με ξεφορτωθείς με όσο πιο ανώδυνο τρόπο γινόταν και αυτό έκανες με μια ηλίθια δικαιολογία που περίμενες να πιστέψω αποφάσισες να με χωρίσεις. Χωρίς καθόλου τύψεις, χωρίς κανένα δισταγμό πλέον.
Θα θελα να χα φύγει νωρίτερα. Από μόνη μου, μόλις άρχισα να βλέπω αυτή την κατάσταση έπρεπε να σε είχα παρατήσει και να είχα φύγει πριν δω μια άλλη πλευρά του εαυτού σου που δε με είχες συνηθίσει.
Έπρεπε εκεί στα σκούρα να σε άφηνα μόνο σου, αυτό σου άξιζε τελικά και να μη πιστεύω στη δήθεν αγάπη σου. Ακόμα κι αν χωρίζαμε θα θελα να σουν σωστός, όπως σε είχα γνωρίσει και να μου έλεγες εξ αρχής τι φταίει που άλλαξες τόσο ή ότι δεν ήθελες πλέον να μαστε μαζί για κάποιο λόγο. Θα το δεχόμουν. Θα σε παραδεχόμουν και θα το εκτιμούσα.
Θα θελα να χα μείνει με τη γλυκιά ανάμνησή σου και να αναπολώ στιγμές που είχα ζήσει με έναν υπέροχο άνθρωπο. Τώρα όμως τα ανέτρεψες όλα. Αντίκρισα έναν άλλο άνθρωπο που δε γνώριζα ως τώρα και που δεν ήθελα να ξέρω. Σε σιχάθηκα. Έπεσες στα μάτια μου.
Θα θελα να χα φύγει πριν πέσεις στα μάτια μου όμως δε τα κατάφερα να σε αφήσω τόσο εύκολα όπως τελικά το έκανες εσύ.