Όσο εύκολο είναι να είσαι πατέρας, τόσο δύσκολο είναι να γίνεις μπαμπάς!

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου

Πατέρας… Όσο εύκολο είναι να γίνεσαι πατέρας, να δημιουργείς ζωή και να την φέρνεις στον κόσμο, τόσο δύσκολο είναι να είσαι μπαμπάς, να πλάθεις αυτές τις ζωές μέρα με τη μέρα, να τις διαμορφώνεις καταθέτοντας τη δική σου ψυχή και να τις αγαπάς περισσότερο απ᾽ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

Πατέρα δε σε κάνουν τα πανάκριβα δώρα, οι πολυτελείς διακοπές κάθε τόσο, ούτε τα χρήματα που ξοδεύεις για να στείλεις το παιδί σου στο καλύτερο ιδιωτικό σχολείο. Πατέρα σε κάνει να έχεις προτεραιότητα την οικογένειά σου, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το θέλεις. Πατέρα σε κάνει να επιλέγεις να είσαι παρών κι όχι επειδή σου το επιβάλλουν τα μούτρα της γυναίκας σου, αλλά επειδή δεν αντέχεις να λείπεις, ούτε να χάνεις καμιά τους στιγμή. Πατέρα σε κάνει η ευθύνη που νιώθεις για τα πλάσματα που έχετε φέρει στον κόσμο από κοινού με τη γυναίκα σου και η υπευθυνότητα να αντιμετωπίζετε τα προβλήματα μαζί. Ένας αληθινός πατέρας δεν παραιτείται ποτέ από την οικογένειά του, ισχυριζόμενος πως έκανε το καλύτερο που μπορούσε και απλά απέτυχε.

Πατέρα σε κάνει η προθυμία σου και η ανάγκη σου να επενδύσεις χρόνο και προσπάθεια στην οικογένειά σου, ακόμη και τις πιο δύσκολες μέρες, όταν αισθάνεσαι κουρασμένος. Να βλέπεις το σπίτι γεμάτο από τους ανθρώπους σου και να βρίσκεις τη φωλιά σου, όχι τη φυλακή σου. Να είσαι ικανός να διδάξεις με τη στάση σου την άνευ όρων αγάπη προς τα παιδιά, που δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των γυναικών.

Αν θέλεις να είσαι πρότυπο για τα παιδιά σου, οφείλεις να δώσεις το παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι γυναίκες, ξεκινώντας από τη μητέρα τους, δείχνοντας της τον σεβασμό, την ευγένεια, τη γενναιοδωρία και την αξιοπρέπεια. Πατέρας δε γίνεσαι με το να θέλεις να επιβάλεις τη γνώμη σου, ούτε με το να έχεις παιδιά που σε κοιτούν και φοβούνται. Πατέρα δε σε κάνει το χέρι που χτυπάς στο τραπέζι για να ακουστεί η φωνή σου, ούτε η υποταγή των παιδιών στις εντολές σου.

Αντίθετα, ξέρεις πως είσαι μοναδικός στις καρδιές τους, όταν μπαίνεις στο σπίτι και τρέχουν να σε αγκαλιάσουν και να σε ρίξουν κάτω από φιλιά. Έχεις καταφέρει να ξεχωρίσεις μέσα τους, όταν τρέχουν να σου πουν οτιδήποτε έχουν στο κεφάλι τους και δε φοβούνται να διαφωνήσεις μαζί τους. Αυτό που, τελικά, σε κάνει αληθινό πατέρα είναι ο αγώνας σου για να οικοδομήσεις με τα παιδιά σου σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και το σεβασμό. Για εσένα και για τον κάθε αληθινό πατέρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, καμία επιχείρηση, κανένας πειρασμὀς, τίποτα πιο σημαντικό από την οικογένειά του.

Πατέρας είσαι, όταν εμπνέεις με τη στάση σου τα μέλη της οικογένειά σου, όταν ενθαρρύνεις τα παιδιά σου να αναζητήσουν τις κλίσεις τους, όχι να ακολουθήσουν τα δικά σου όνειρα κι όταν με την καλοσύνη σου προσπαθείς να βγάλεις από τις ψυχές τους την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Όταν ξέρεις τι είναι αυτά που λαχταράει πραγματικά το παιδί σου και προσπαθείς να το μυήσεις στον αγώνα που πρέπει να δώσει για να τα κατακτήσει, τότε είσαι ένας πατέρας που αγαπάει δυνατά. Όταν ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η ζωή, αλλά δεν ταλαιπωρείς το παιδί σου για να το μάθει, τότε είσαι ένας πατέρας απαλλαγμένος από εγωισμούς και στερεότυπα.

Ξέρεις ποιος στ᾽αλήθεια είσαι, όταν τα παιδιά σου μπορούν να πουν για σένα: “Είναι το πρότυπό μου, το στήριγμά μου, ο καλύτερος σύμβουλος και η πιο σίγουρη αγκαλιά μου”. Ασφάλεια. Αυτό σε κάνει πατέρα.