Γράφει η Νόνη Διολή
Πολύ μεγάλος μύθος και πολύ άδικο αυτό που πιστεύουν οι άνθρωποι γύρω σου, ότι εσύ δηλαδή είσαι μια δυνατή γυναίκα, που δεν έχεις ανάγκη κανέναν και μπορείς και τα καταφέρνεις όλα μόνη σου.
Σε ανεβάζουν σε ένα βάθρο και σε αφήνουν εκεί να στέκεσαι μόνη σου να τους κοιτάς απορημένη.
Απορημένη γιατί αναρωτιέσαι πως και δεν μπήκε ποτέ κανείς τους στον κόπο να σε ρωτήσει αν όντως είσαι τόσο δυνατή όσο φαίνεσαι;
Γεννήθηκες άραγε δυνατή;
Όχι παιδιά, δεν γεννήθηκα δυνατή, δυνατή έγινα στην πορεία της ζωής μου.
Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, έγινα γιατί αναγκάστηκα να γίνω αφού έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλές, διάφορες και κυρίως δυσάρεστες καταστάσεις για τις οποίες αν και ζήτησα βοήθεια, μικρή ήταν η ανταπόκριση και μάλλον της ξεπέτας.
Μια γυρισμένη πλάτη, ένα “να σε πάρω λίγο αργότερα γιατί τώρα έχω δουλειά” ή στην καλύτερη περίπτωση ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και μια ατάκα του τύπου “εσύ θα τα καταφέρεις, δεν σε φοβάμαι” ήταν συνήθως η “βοήθεια” του κοινού.
Και έτσι λοιπόν αναγκαζόμουν κάθε φορά να τα καταφέρνω και να τα ξανακαταφέρνω και να τα ξαναματάκαταφέρνω μόνη μου. Αναγκαζόμουν κάθε φορά να βρίσκω και να εφευρίσκω τρόπους να τα καταφέρνω.
Και τα κατάφερνα και τα καταφέρνω και πάντα θα τα καταφέρνω και θα στέκομαι στο βάθρο μου άτρωτη και δυνατή για εσάς.
Γιατί για μένα, θα στέκομαι εκεί επάνω με τους φόβους μου, τις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες μου να προσπαθώ μόνη μου να βρίσκω και να εφευρίσκω συνεχώς τρόπους να δείχνω και να γίνομαι ακόμα πιο άτρωτη, ακόμα πιο δυνατή!