Με μία μεγάλη τελεία, προχωράω χωρίς “πρέπει” και βαρίδια..
Γράφει ο Libertatem ExAnimo
Όλοι γεννιόμαστε με κάποια πρέπει που μας κάνουν δώρο οι γονείς μας.
Τα ακολουθούμε πιστά, μεγαλώνεις και τα πρέπει, σου φέρνουν πονο αλλα εσύ πιστός αλλά και ευνουχισμενος ψάχνεις το γιατί..
Γιατί πρέπει να αντέχεις;
Γιατί πρέπει να συγχωρεσεις;
Γιατί πρέπει να μην ακούς;
Φυσικά απάντηση δεν θα βρεις, όμως υπάρχει λύση. Να παραστρατησεις.
Σκέψου λίγο γιατί στους περαστικούς της ζωής σου δεν υπάρχουν πρέπει ενώ στον γονιών σου την κληρονομιά να τα ακολουθείς ευλαβικα;
Άλλωστε υποτίθεται ότι η κληρονομιά των γονιών σου σε αγαπάει, σε νοιάζεται, σε προστατεύει, όπως είπαμε όμως “υποτίθεται “.
Έχω φύγει εδώ και καιρό από τα πρέπει.
Τα εκτιμώ όμως, γιατί αυτά μου έμαθαν ποιοι αξίζουν να είναι στην ζωή μου και με βοήθησαν να φύγω μακριά από το κάθε ψεύτικο.
Με μία μεγάλη τελεία, προχωράω χωρίς αυτά, αφήνω πίσω ότι προσπαθούσα να με αγαπήσει και δεν με αγαπησε, ότι προσπαθούσα να με εκτιμήσει και δεν με εκτιμησε.
Πλέον θα ζητάω κάθε είδους απόδειξη όταν θα υπάρχει το υποτίθεται στην μέση του κάθε “σε αγαπάω, εκτιμαω”.
Όλοι έχουμε μία κληρονομιά, στην δική μου περίπτωση… ανθραξ ο θησαυρός!
Θησαυρος είναι η ταυτόχρονη επιθυμία, ότι διάλεξες να σε διαλέξει.