Εγώ για σένα, να ζω, να αναπνέω και να χαμογελάω..

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου

Όλες μου οι αισθήσεις στραμμένες πάνω σου. Όλο μου το είναι υπνωτισμένο από την αύρα σου. Έχω δυο μάτια μόνο για να σε κοιτώ. Να χαζεύω τις ρυτίδες που κάνει το κούτελό σου όταν συνοφρυώνεσαι. Να απολαμβάνω τις γραμμές δίπλα στο στόμα σου όταν μου γελάς. Να χάνομαι στα μάτια σου όταν μου μιλάς.

Η μύτη μου εκπαιδευμένη πλέον να αναγνωρίζει μόνο το άρωμα σου. Να ψάχνω να σε βρω όταν τυχαία κάποιος φοράει το ίδιο άρωμα με εσένα. Να σε παίρνω αγκαλιά και να λιγώνομαι με την μυρωδιά σου. Να χώνω τη μύτη μου στο μαξιλάρι που το προηγούμενο βράδυ ξάπλωνες.

Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει το σώμα μου να είναι σε τόση εγρήγορση. Έτοιμο να αναγνωρίσει κάθε χαρακτηριστικό σου. Τα χέρια μου θέλουν απεγνωσμένα να σε αγκαλιάσουν. Να σε σφίξουν δυνατά και να σε κρατήσουν εκεί. Να χαϊδέψουν απαλά το πρόσωπό σου και να επεξεργαστούν κάθε μικρή και ανούσια λεπτομέρεια του προσώπου σου. Προσπαθούν να χαρτογραφήσουν κάθε γωνιά σου.

Και το μυαλό μου παραδομένο σε εσένα, σε όλο σου το είναι. Δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο, κανέναν άλλο, παρά μόνο εσένα. Κάποιος κάποτε με ρώτησε τι θα έκανα για εσένα. Τον κοίταξα και ένα διακριτικά ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό μου. Και τι δεν θα έκανα.

Εγώ για εσένα, θα μπορούσα να φέρω τον κόσμο τούμπα αν μου το ζητούσες. Θα μπορούσα να διανύσω μίλια ολόκληρα για να σε βρω, να κολυμπήσω θάλασσες και να ανέβω βουνά απλά και μόνο για να συναντήσουν τα μάτια μου τα μάτια σου.

Εγώ για εσένα λιώνω. Ανατριχιάζει το μυαλό μου με μία σου κουβέντα, το σώμα μου με ένα σου χάδι. Τρέμουν τα πόδια μου όταν σε έχω απέναντι μου. Εγώ για σένα αυτή τη στιγμή αναπνέω, για εσένα χαμογελάω. Για τη σκέψη ότι είσαι εδώ, είσαι στη ζωή μου.
Εγώ είμαι για εσένα.