Στην εποχή της υποκρισίας, εγώ το “σ’αγαπώ” μου, δεν το κουρελιάζω..
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου
Εγώ, εσύ, εμείς και επί τα αυτά!
Βαρέθηκα να ακούω ιστορίες γι αγρίους.
Πώς θα βγει μωρέ αυτό το γαμημένο το εμείς;
Όταν θα σταματήσει το εγώ.
Όταν κάνεις χώρο στον άλλον για μια αγκαλιά, για ένα φιλί, για μια συντροφιά.
Άραγε στην αλήθειά σου ή στο ψέμα μου ξεβράζεται η απουσία;
Αντέχεις την ουσία;
Κλείσε το στόμα, δεν αντέχεις.
Σε μια εποχή όπου η υποκρισία και το ψέμα έχουν την τιμητική τους, αυτό μόνο να θυμάσαι.
Δεν υποκρίθηκα ποτέ και για τίποτα!
Δεν λέω σ’ αγαπώ αν δεν το αισθάνομαι.
Δεν κουρελιάζω συναισθήματα.
Θα πω σε θέλω και θα το εννοώ απ’ το βάθος της ψυχής μου.
Δεν μ’ ενδιαφέρει να κερδίζω εντυπώσεις.
Δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα άλλο απ’ την δική μου αλήθεια.
Και καθόμαστε και κλαιγόμαστε, ”εμένα δεν μ’ αγάπησε κανείς ”;
Γιατί εσύ άνοιξες το εγώ σου να αγαπήσεις τον άλλον;
Προσπάθησες να μπεις μέσα του;
Προσπάθησες να αγγίξεις την ψυχή του;
Ένιωσες την αύρα του;
Ένιωσες τον χτύπο της καρδιάς του;
Ένιωσες την λαχτάρα του;
Κι αν τα ‘νιωσες και δεν αποκρίθηκες, κακό του κεφαλιού σου.
Μην κλαίγεσαι τώρα.
Κάτσε στην γωνία και ρούφα την μύξα σου