Αγάπη, είναι να μένεις, όταν έχεις όλους τους λόγους να φύγεις.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Ξέρεις τι είναι το πιο δύσκολο;
Να μείνεις μετά..
Να μείνεις μετά τον καβγά.
Να μείνεις μετά τις βαριές κουβέντες.
Να μείνεις αφού χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι.
Να μείνεις αφού κλείσεις την πόρτα με θόρυβο πίσω σου.
Να μείνεις στο τέλος..
Να πεις ό,τι έχεις να πεις, να φωνάξεις, να αντιδράσεις, αλλά να μείνεις!
Να σπας τα όριά σου μόνο και μόνο μένοντας την στιγμή που όλα σου λένε φύγε.
Να κοιτάξεις τον εγωισμό σου κατάματα και να μην τον φορέσεις κορώνα στο κεφάλι σου.
Να ζητήσεις συγγνώμη.
Να δώσεις εξηγήσεις και να ζητήσεις εξηγήσεις.
Να νιώσεις τον άλλο.
Να μπεις στην θέση του.
Να τον πάρεις αγκαλιά τις στιγμές του πιο μεγάλου θυμού και να του πεις “εγώ θα μείνω”.
Να κάνεις τον άλλο επιλογή σου όχι για τόσο όσο, όχι υπο συνθήκες, αλλά κάτω από όλες τις συνθήκες.
Να μην δώσεις υποσχέσεις και να μην πεις μεγάλα λόγια, αλλά να μείνεις.
Να μην κουνήσεις ρούπι από εκεί που αγαπάς.
Κι ας γίνουν όλα κομμάτια.
Όλα, εκτός από εσένα.
Γιατί ότι είσαι κι ότι νιώθεις, αποδεικνύεται από τις στιγμές που όλα σου λένε “φύγε” κι εσύ, επιλέγεις να μείνεις!